Ἔκανε κάποιος πρόσφατα μιὰ ὁμιλία μὲ τίτλο: «Φθάνει πιά μέ τά Λείψανα τῶν Ἁγίων πού κομίζουν οἱ Ἁγιορεῖτες στά πλοιάρια».
Ἐμεῖς θὰ ἀπαντήσουμε, ὄχι δὲν φθάνει.
Προσωπικὰ ἔτυχα (μὲ ἐνορία) σὲ τέτοιο πλοιάριο μιὰ φορὰ στὸν περίπλου τοῦ Ἁγίου Ὅρους, καὶ ἔφεραν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες τὰ ἅγια λείψανα. Ὅταν ἀνεβήκανε στὸ πλοῖο οἱ Πατέρες, ὅλο τὸ καράβι γέμισε εὐωδία ἀπὸ τὰ ἅγια λείψανα, καὶ ἦταν τόσο ἔντονη, καὶ ἡ ὑποδοχὴ ἔγινε στὸ κατάστρωμα ὄχι στὸν κλειστὸ χῶρο!
Σημ.. Δὲν ἔχω καμία σχέση μὲ τὰ πλοιάρια.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος λέει: «
– Γέροντα, ἡ ἁγία κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου εὐωδίαζε ἰδιαίτερα στὴν μνήμη του.
– Γιατί νὰ μὴν εὐωδιάζη; Νὰ μὴν κεράση ὁ Ἅγιος τὸν κόσμο στὴν γιορτή του;
– Γιατί, Γέροντα, τὰ ἅγια Λείψανα δὲν εὐωδιάζουν πάντοτε;
– Εἶναι διάφορες περιπτώσεις. Ἄλλοτε μπορεῖ αὐτὸς ποὺ προσκυνάει νὰ εἶναι πολὺ ἁμαρτωλὸς καὶ νὰ εὐωδιάζουν τὰ ἅγια Λείψανα, γιὰ νὰ βοηθηθῆ ὁ ἄνθρωπος, νὰ πάρη τὴν καλὴ στροφή, νὰ μετανοήση. Ἄλλοτε μπορεῖ νὰ εἶναι ἐνάρετος καὶ νὰ μὴν εὐωδιάσουν, γιὰ νὰ μὴν πέση στὴν ὑπερηφάνεια. Ἄλλοτε σὲ ἕναν ἐνάρετο εὐωδιάζουν τὰ Λείψανα ἑνὸς Ἁγίου, σὰν νὰ τοῦ δίνη ὁ Ἅγιος ἕνα κέρασμα!
– Γέροντα, μερικοὶ ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴν εὐωδία τῶν ἱερῶν Λειψάνων.
– Ἡ λογικὴ φταίει. Τὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων ἔχουν Χάρη Θεοῦ. Χειμώνα καιρὸ ὁ τόπος κοντὰ στὴν «Παναγούδα» εὐωδιάζει. Καὶ στὰ Κατουνάκια ποὺ ἤμουν (1967-1968), κοντὰ στὸν «Ἅγιο Βασίλειο», εὐωδίαζε ὁ τόπος σὲ ἕνα σημεῖο. Δὲν ὑπάρχει πιὰ Κελλὶ ἐκεῖ· μόνον κάτι πέτρες. Πόσα ἅγια Λείψανα θὰ βρίσκωνται καὶ σ’ ἐκεῖνο τὸ μέρος! Καὶ ποιός ξέρει πότε ὁ Θεὸς θὰ τὰ παρουσιάση!» [Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι ΣΤ', Περί Προσευχῆς, Ἱ. Ἡσυχαστήριον "Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος", Σουρωτή Θεσ/νίκης, 2012].
