- Λεπτομέρειες
- Συντάκτης: Ἅγιος (Γέροντας) Παΐσιος
- Κατηγορία: Ἐκκλησία
- Εμφανίσεις: 737
Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφθοῦν. Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια· ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ στὴν βυζαντινὴ ἐποχὴ μιὰ εἰκόνα ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀντιδροῦσε ὁ κόσμος. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς, καὶ ἐμεῖς νὰ ἀδιαφοροῦμε!
- Λεπτομέρειες
- Συντάκτης: γ. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
- Κατηγορία: Ἐκκλησία
- Εμφανίσεις: 974
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού π. Αθανασίου Μυτιληναίου. Εκφωνήθηκε στις 25-1-1998.
Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας τιμά την μνήμην του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Πρόκειται για μια μεγάλη μορφή της Εκκλησίας μας. Εγεννήθη περί το 328 έτος, είτε εις την Ναζιανζό είτε εις την Αριανζό της Καππαδοκίας. Παρηκολούθησε σπουδές στις σχολές της Καισαρείας της Καππαδοκίας, της Καισαρείας της Παλαιστίνης και της Αλεξανδρείας.
Γνωρίστηκε στην Αλεξάνδρεια με τον Μέγαν Αθανάσιον και τον Μέγαν Αντώνιον. Με τον Μέγαν Βασίλειον υπήρξε συμμαθητής εις τας Αθήνας και μαζί του συνεδέθη με στενοτάτη φιλία. Εχρημάτισε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και προήδρευσε της Β΄Οικουμενικής Συνόδου. Όμως σύντομα παρητήθη, διαρκούσης της Συνόδου, γιατί του δημιούργησαν πράγματα (:εμπόδια), οι φθονούντες αυτόν – βλέπετε πόσο εισχωρεί ο φθόνος… Του αμφισβήτησαν την κανονικότητα ως αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Και όμως, δεν ήτο αντικανονικός και απελογήθη. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι παρητήθηκε, έφυγε. Φεύγοντας είπε ότι αν αυτός είναι ο αίτιος της διαιρέσεως, τότε ας ερρίπτετο εις την θάλασσαν, όπως ο Ιωνάς για να παύσει η τρικυμία.
- Λεπτομέρειες
- Συντάκτης: Ἀρχιμ. Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης
- Κατηγορία: Ἐκκλησία
- Εμφανίσεις: 1240
ΕΙΣ ΤΥΠΟΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης
Λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ὁ ἐπίσκοπος, κατὰ κύριο καὶ οὐσιαστικὸ λόγο, καὶ ὁ ἱερεύς, κατὰ δευτερεύοντα καὶ σχετικό, εἶναι εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ. Δηλαδὴ βρίσκονται στὴ θέση τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἐκπροσωποῦν, μιλοῦν ἐξ ὀνόματός του καὶ σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες του καὶ τὸ εὐαγγέλιό του, προσφέρουν τὴ χάρη τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, λύουν τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ παρέχουν τὴν ἄφεση, καθοδηγοῦν καὶ ποιμαίνουν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Συνεπῶς οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ συμπεριφέρονται πρὸς τοὺς ποιμένες ὅπως θὰ συμπεριφερόταν στὸν ἴδιο τὸν Χριστό, νὰ τοὺς τιμοῦν, νὰ τοὺς ὑπακούουν, νὰ εἶναι ἑνωμένοι μαζύ τους. Καὶ οἱ ποιμένες ὅμως πρέπει συνεχῶς νὰ σκέπτονται τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τὰ ἔργα του, τὰ λόγια του, τὸν ἓν γένει βίο καὶ τὴν πολιτεία του.
Ἃς δοῦμε λοιπὸν τί σημαίνει νὰ βρίσκεται ὁ ποιμὴν εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ. Σύμφωνα μὲ τὰ εὐαγγέλια πρέπει νὰ νηστεύει καὶ νὰ προσεύχεται ἀπολύτως γιὰ μεγάλα χρονικὰ διαστήματα -μέχρι καὶ 40 μέρες- νὰ μὴ ξεχνᾷ ὅτι ὁ διάβολος ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν πιστὸ μόνο μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία, νὰ μὴ ξεχνᾷ ὅτι ὁ Χριστὸς περνοῦσε ὅλη τὴ νύχτα προσευχόμενος σὲ δύσκολες ποιμαντικὲς στιγμές, ὅπως πρὶν ἐκλέξει τοὺς μαθητές του.
- Λεπτομέρειες
- Συντάκτης: π. Ἐλευθέριος Χαβάτζας
- Κατηγορία: Ἐκκλησία
- Εμφανίσεις: 997
Η εγκύκλιος της Δ.Ι.Σ του 1929 - Εμπόδιο στις Ιερατικές κλίσεις;
π. Ἐλευθέριος Χαβάτζας, 15/3/2011
Ας προσέξουμε ότι στην πράξη η Εκκλησία της Ελλάδος με τις πρακτικές που απορρέουν από το πνεύμα της Εγκυκλίου του 1929, με την περιθωριοποίηση του εγγάμου εφημεριακού κλήρου, ευνοεί την ολοκληρωτική Αγαμία του Κλήρου στ' αχνάρια του Παπισμού.
Όλοι ξέρουμε ότι για την Ιερωσύνη χρειάζονται η κλήση του Θεού και η κλίση του ανθρώπου. Και βέβαια το πρώτο ζητούμενο είναι η “κλήση”, το κάλεσμα από το Θεό. Είναι όμως χρέος όλων μας να καλλιεργούμε στους νέους την “κλίση”, τη διάθεση και επιθυμία και να προλειαίνουμε το έδαφος στο οποίο οι νέοι ευκολώτερα θα ακούουν και θα δέχονται την κλήση του Θεού. Είναι γεγονός ότι πάντοτε, αλλά και σήμερα ιδιαίτερα οι ιερατικές κλίσεις δεν είναι εύκολες. Οι λόγοι των δυσκολιών είναι διάφοροι. Λόγοι πνευματικοί, λόγοι που προέρχονται από το κοσμικό φρόνημα και άλλοι. Εμείς θα περιορισθούμε σε ένα λόγο, που προέρχεται μέσα από την άνέλιξη της ζωής της Εκκλησίας. Είναι η Εγκύκλιος της Διαρκούς Ιεράς συνόδου του 1929.
