ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Θεωρητικές Σημειώσεις
 

Θεωρητικὰ Σταχυολογήματα

Χαράλαμπος Καρακατσάνης:

[Βυζαντινὴ Ποταμηΐς, Τόμος Ζ', Κρατηματάριον (Ἀθῆναι 2000), σελ. xxxiv]

Ὡς εἶναι γνωστόν, ὁ τρόπος δι' οὗ ἐψάλλοντο τὰ μαθήματα πρὸ τῆς χρήσεως τῶν ρυθμῶν, (ὅστις ρυθμὸς ὑπεστηρίχθη ὑπὸ τῶν Νηλέως Καμαράδου καὶ Κωνσταντίνου Ψάχου), ἦτο ὁ τοῦ ἁπλοῦ χρόνου, καθ' ὃν ἕκαστος χρόνος ἦν αὐτοτελῆς ἔχων θέσιν καὶ ἄρσιν. Εἷς χρόνος = θέσις ¯ καὶ ἄρσις ­.  Ἐν τῇ περιπτώσει τοῦ γοργοῦ ὁ πρῶτος φθόγγος ἐλαμβάνετο εἰς τὴν θέσιν ὁ δὲ ἕτερος, ὁ φέρων ἐπ' αὐτοῦ τὸ γοργόν, εἰς τὴν ἄρσιν.

Θρασύβουλος Στανίτσας (ἀπὸ συνέντευξη):

«ποὺ τὸν βρήκανε τὸν συνεπτυγμένο;
σὲ ποιὸ θεωρητικὸ γράφει περὶ συνεπτυγμένου; σὲ κανένα.
αὐτὸ εἶναι εὐρωπαϊκῆς φύσεως... κατασκεύασμα. τὶ μᾶς ἐνδιαφέρει ἐμᾶς;».

«κάθε χαρακτῆρας μὲ ἁπλὸ χρόνο βέβαια ἔχει μιὰ θέση καὶ μιὰ ἄρση».

Ἀρχικό: 29/10/2006
Τρέχουσα ἔκδοση 14/02/2010
panayiotis@analogion.net