ΑΝΑΛΟΓΙΟΝ

Μερικές μονοσύλλαβες ἤ δισύλλαβες λέξεις συμπροφέρονται τόσο στενά μὲ τὴν προηγούμενη, ὥστε ἀκούωνται σὰν ν' ἀποτελοῦν μαζί της μιά λέξη· γι' αύτό ὁ τόνος του κανονικά ἢ χάνεται ἢ ἀνεβαίνει στὴ λήγουσα τῆς προηγούμενης λέξης ὡς ὀξεία (πρβλ. τά νεοελληνικά: ὁ ἀδερφός μου, ὁ δάσκαλός μου).

Οἱ λέξεις αὐτὲς λέγονται ἐγκλιτικές λέξεις ἢ ἁπλῶς ἐγκλιτικά.

[πλήρες άρθρο και ηχητικά αρχεία]