Ναυπάκτου Ιερόθεος: "Το «βασίλειο ιεράτευμα» και η ιερωσύνη"
Δημοσιεύτηκε: 08 Ιούλ 2010, 13:39
Εδώ, η απάντηση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου στα πρόσφατα άρθρα περί μεταφράσεων και τρόπου αναγνώσεως των ιερατικών ευχών των π. Βασιλείου Θερμού και κ. Πέτρου Βασιλειάδη.
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμα ορθόδοξες φωνές, που αρθρώνουν θεολογικό λόγο με πατερικά κριτήρια και όχι υποκειμενικές ερμηνείες της Γραφής (κατά το προτεσταντικό Sola Scriptura) με επιλεκτική και κατευθυνόμενη σταχυολόγηση μαρτυριών και καταστάσεων των πρώτων 4 αιώνων. Με όσα έχω διαβάσει εσχάτως, καταλαβαίνω ότι όλοι οι Κληρικοί που εμμένουν στην λειτουργική παράδοση τουλάχιστον 15 αιώνων (το λέω αυτό, γιατί ακόμα και οι υπέρμαχοι της εις επήκοον του λαού αναγνώσεως των ευχών, παραδέχονται ότι η συνήθεια οι ευχές να αναγιγνώσκονται μυστικώς ξεκίνησε οπωσδήποτε λίγο πριν την Νεαρά του Ιουστινιανού στο πρώτο μισό του 6ου αι., χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι και οι παλαιότεροι Πατέρες υποστήριζαν κάτι άλλο), κατηγορούνται συλλήβδην ότι καλλιεργούν "μαγική" αντίληψη της Θ. Λειτουργίας, και τους προσάπτεται η κατηγορία του κληρικαλισμού. Να υποθέσω ότι Πατέρες Πατέρων που εγκολπώθηκαν αυτόν τον λειτουργικό τρόπο από τότε μέχρι σήμερα (ενδεικτικά αναφέρω άγιο Γερμανό Κων/πόλεως, άγιο Νικήτα Στηθάτο, άγιο Γρηγόριο Παλαμά, άγιο Φιλόθεο Κόκκινο, άγιο Νικόλαο Καβάσιλα, άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης, άγιο Νικόδημο Αγιορείτη, άγιο Αθανάσιο Πάριο κ.λπ.), συνέβαλαν και αυτοί στην "μαγική" προσέγγιση της Θείας Λειτουργίας και ότι υπήρξαν κληρικαλιστές;
Επίσης, θεωρώ πολύ περίεργο να είναι ανεκτό και αποδεκτό στην σύγχρονη λειτουργιολογία, Πατέρες των πρώτων αιώνων να ερμηνεύονται με σημερινά σχολαστικά ή φιλολογικά κριτήρια, και να απορρίπτεται η ερμηνεία που δίνουν στα κείμενά τους άλλοι μεταγενέστεροι Πατέρες π.χ. ερμηνείες για τα κείμενα του αγίου Διονυσίου και του αγίου Ιεροθέου. Δεχόμαστε τον Α και τον Β σημερινό ερμηνευτή, και απορρίπτουμε ελαφρά τη καρδία την ερμηνεία αγίων για άλλους αγίους; Ο προφήτης (ανα-)γνωρίζεται από προφήτη, όχι από επιστήμονες. Τον άγιο Διονύσιο θα προτιμήσω να τον δώ μέσα από τα "μάτια" π.χ. του αγίου Νικήτα του Στηθάτου και όχι του τυχόντος σημερινού ερευνητού που μπορεί να ερμηνεύει κατά το δοκούν. Ο πρώτος μιλά με φωτισμό, ο δεύτερος διακρίνεται απλά από ακαδημαϊσμό.
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμα ορθόδοξες φωνές, που αρθρώνουν θεολογικό λόγο με πατερικά κριτήρια και όχι υποκειμενικές ερμηνείες της Γραφής (κατά το προτεσταντικό Sola Scriptura) με επιλεκτική και κατευθυνόμενη σταχυολόγηση μαρτυριών και καταστάσεων των πρώτων 4 αιώνων. Με όσα έχω διαβάσει εσχάτως, καταλαβαίνω ότι όλοι οι Κληρικοί που εμμένουν στην λειτουργική παράδοση τουλάχιστον 15 αιώνων (το λέω αυτό, γιατί ακόμα και οι υπέρμαχοι της εις επήκοον του λαού αναγνώσεως των ευχών, παραδέχονται ότι η συνήθεια οι ευχές να αναγιγνώσκονται μυστικώς ξεκίνησε οπωσδήποτε λίγο πριν την Νεαρά του Ιουστινιανού στο πρώτο μισό του 6ου αι., χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι και οι παλαιότεροι Πατέρες υποστήριζαν κάτι άλλο), κατηγορούνται συλλήβδην ότι καλλιεργούν "μαγική" αντίληψη της Θ. Λειτουργίας, και τους προσάπτεται η κατηγορία του κληρικαλισμού. Να υποθέσω ότι Πατέρες Πατέρων που εγκολπώθηκαν αυτόν τον λειτουργικό τρόπο από τότε μέχρι σήμερα (ενδεικτικά αναφέρω άγιο Γερμανό Κων/πόλεως, άγιο Νικήτα Στηθάτο, άγιο Γρηγόριο Παλαμά, άγιο Φιλόθεο Κόκκινο, άγιο Νικόλαο Καβάσιλα, άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης, άγιο Νικόδημο Αγιορείτη, άγιο Αθανάσιο Πάριο κ.λπ.), συνέβαλαν και αυτοί στην "μαγική" προσέγγιση της Θείας Λειτουργίας και ότι υπήρξαν κληρικαλιστές;
Επίσης, θεωρώ πολύ περίεργο να είναι ανεκτό και αποδεκτό στην σύγχρονη λειτουργιολογία, Πατέρες των πρώτων αιώνων να ερμηνεύονται με σημερινά σχολαστικά ή φιλολογικά κριτήρια, και να απορρίπτεται η ερμηνεία που δίνουν στα κείμενά τους άλλοι μεταγενέστεροι Πατέρες π.χ. ερμηνείες για τα κείμενα του αγίου Διονυσίου και του αγίου Ιεροθέου. Δεχόμαστε τον Α και τον Β σημερινό ερμηνευτή, και απορρίπτουμε ελαφρά τη καρδία την ερμηνεία αγίων για άλλους αγίους; Ο προφήτης (ανα-)γνωρίζεται από προφήτη, όχι από επιστήμονες. Τον άγιο Διονύσιο θα προτιμήσω να τον δώ μέσα από τα "μάτια" π.χ. του αγίου Νικήτα του Στηθάτου και όχι του τυχόντος σημερινού ερευνητού που μπορεί να ερμηνεύει κατά το δοκούν. Ο πρώτος μιλά με φωτισμό, ο δεύτερος διακρίνεται απλά από ακαδημαϊσμό.