B' απάντηση Ναυπάκτου Ιεροθέου προς π. Βασίλειο Θερμό

Η Λειτουργική γλώσσα της Εκκλησίας και η φιλολογία των μεταφράσεων
Άβαταρ μέλους
nmnovice00
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 181
Εγγραφή: 16 Δεκ 2009, 20:10

B' απάντηση Ναυπάκτου Ιεροθέου προς π. Βασίλειο Θερμό

Δημοσίευση από nmnovice00 »

Συνέχεια της συζητήσεως που είχε προ καιρού ξεκινήσει για το θέμα των μεταφράσεων και είχε πυροδοτήσει σοβαρές διαφωνίες μεταξύ των βασικών συνομιλητών (Μητροπολίτου Ναυπάκτου από την μια, και π. Βασιλείου Θερμού-κ. Πέτρου Βασιλειάδη από την άλλη), που τελικά δεν αφορούσαν απλά το θέμα της μεταφράσεως των λατρευτικών κειμένων (αυτό απεδείχθη απλά μια "επιφάνεια"), αλλά άπτονται και του ορθοδόξου δόγματος και του τρόπου που αντιλαμβάνεται ο καθείς την λειτουργία των βασικών Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, εδώ και εδώ.

Δόξα τω Θεώ!! Ό,τι και να πεί κανείς για τα κείμενα του αγίου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου είναι λίγο. Δεν πρέπει να ανησυχούμε για την Εκκλησία εμείς, ή να θεωρούμε ότι πρέπει εμείς να την σώσουμε. Εμείς σωζόμαστε εντός της Εκκλησίας!!! Το λέω αυτό, διότι δυστυχώς, και από τις δύο πλευρές ομολογουμένως (όχι τους εν λόγω συνομιλητές, που επέδειξαν τουλάχιστον καλή διάθεση για συζήτηση και ηρεμία), υπήρξαν κατά καιρούς (ιδίως στο ξεκίνημα αυτής της δημόσιας αντιπαράθεσης, προ μηνών) κάποιες εντάσεις και βαρείς χαρακτηρισμοί. Με ήρεμο, νηφάλιο και βαθύτατα πατερικό λόγο ξεκαθάρισε τελικά το τοπίο. Φάνηκε τι υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού των συνομιλητών. Φάνηκε και η τεράστια διαφορά στο πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας το γνήσιο εκκλησιαστικό βίωμα και την σωτηρία μας εντός της Εκκλησίας. Όλα γίνονται με κάποιο σκοπό. Για όλα μεριμνά ο Κύριος. Μεριμνά για την Εκκλησία Του και για αυτό διαβεβαίωσε τους Μαθητές Του ότι "πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής". Τώρα, γιατί υπάρχουν τέτοιες διαφωνίες μέσα στην μόνη αληθινή Εκκλησία; Πάντοτε υπήρχαν, είναι η απάντηση και υπήρχαν για κάποιο λόγο: "δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν" (Α' Κορ. ια',19). Και οι δόκιμοι φάνηκαν και ο πατερικός λόγος απεδείχθη για άλλη μια φορά δυνατός, διαχρονικός και προνοητικός, και πώς θά ήταν δυνατόν να είναι αλλιώς, αφού οι Πατέρες μιλούσαν "εμπειρικά", με αγιοπνευματική εμπειρία δηλαδή, και όχι αφ' εαυτού των. Και το Άγιο Πνεύμα οδηγεί την Εκκλησία του μέσω των θεωμένων ανθρώπων "εις πάσαν την αλήθειαν", όπως διαβεβαίωσε ωσαύτως τους Μαθητές το αψευδές στόμα του Κυρίου.

Δόξα τω Θεώ, πάλιν και πολλάκις!!!
"ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις·... οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι." (Ματθ. ιβ', 25-27)

Επιστροφή στο “Λειτουργική γλώσσα και μεταφράσεις”