Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Θέματα για την λειτουργική πράξη και ευταξία της Εκκλησίας, και για σχετικούς Ιερούς Κανόνες.
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

(ανοίγω αυτό το θέμα με αφορμή τη συζήτηση στο θέμα "Ακολουθία του Μνημοσύνου: Καθόμαστε στο Μνημόσυνο ; ")
Miltiadis έγραψε:Βεβαίως και θα πρέπει να συμμετέχουν όλοι στο μνημόσυνο, αλλά προκύπτει ένα θέμα με το μέγεθος των ενοριών, των αγνώστων πολλών ανθρώπων που συνευρίσκονται για να προσευχηθούν και που κατά τη γνώμη μου οφείλεται στη ραθυμία των ιερέων που δεν τολμούν να φέρουν σε κοινωνία τα μέλη των ενοριών. Αν και είναι μείζον το θέμα θα ήθελα με αφορμή τα προγεγραμμένα, να αναφερθώ στην τέλεση των μνημοσύνων που λόγω της δουλοπρέπειας των ιερέων προς τους συγγενείς των νεκρών, τελούν τα μνημόσυνα κατά παράβαση την Κυριακή, ημέρα καθ' όλα αναστάσιμη. Και επειδή το ένα κακό φέρει το άλλο, θα πρέπει αντί κοινωνικού να ψαλλεί ο άμωμος, το κοινωνικό (συντομότερο), τα ευλογητάρια, οι ευχές και τέλος να γίνει μία απόλυση, αφού δεν τίθεται νέο "Ευλογητός". Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να διορθωθεί.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Παναγιώτης την 10 Απρ 2008, 19:13, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Re: Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

Και εγώ συμφωνώ με τον κ. Παππά. Η Κυριακή είναι ημέρα αναστάσιμη και πρέπει να τιμάται ιδιαίτερα.

Άλλωστε αυτό ας γίνει και αφορμή να πηγαίνει ο κόσμος συχνότερα στην Εκκλησία. Παλαιά οι προπάπποι μας πήγαιναν κάθε μέρα στην Εκκλησία, και τώρα εμείς πάμε μόνο τις Κυριακές, και κανονίζουμε ώστε να πάμε στο Πάτερ ημών, για να μην ακούσουμε τα θεία λόγια και αγριέψουν τα ταγκαλάκια μαζί μας! Μισή ώρα αφιερώνουμε στον Θεό την εβδομάδα και ζητάμε την μείωση της διάρκειας των ακολουθιών!

Σάββατα (και καθημερινές) πρέπει να γίνονται τα μνημόσυνα. Μεγάλους αγώνες για το θέμα αυτό έκαναν οι Κολλυβάδες. Σχετική εκπομπή είχε κάνει η Πειραϊκή Εκκλησία:

http://www.analogion.net/Ekklhsia_kai_K ... klhsia.mp3
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Παναγιώτης την 10 Απρ 2008, 19:38, έχει επεξεργασθεί 4 φορές συνολικά.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Re: Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

(Από την ιστοσελίδα: http://www.pigizois.net/pneumatikoi_log ... dimika.htm · μας την υπέδειξε ο φίλος Στέλιος)

...Μετά από αυτά που ομολογήσαμε προηγουμένως, ερχόμαστε τώρα να απολογηθούμε με' συντομία για όσα μας κατηγορούν. Άλλα πριν από την απολογία μας, κρίναμε ότι είναι αναγκαίο να πληροφορήσουμε τους αναγνώστες σχετικά με' τη σημασία της λέξεως κόλλυβα. Κόλλυβο, λοιπόν, είναι βρασμένο σιτάρι, το όποιο σιτάρι είναι σύμβολο του ανθρώπινου σώματος, επειδή το ανθρώπινο σώμα τρέφεται και αυξάνει με το σιτάρι. Γι' αυτό άλλωστε και ό Κύριος παρομοίασε το θεουπόστατο Σώμα Του με' το σπυρί του σιταριού, έτσι λέγοντας στο δωδέκατο κεφάλαιο του κατά Ιωάννη αγίου Ευαγγελίου: «το σπυρί του σιταριού εάν πέφτοντας στη γη δεν πεθάνει, μένει μοναχό του (και δεν πολλαπλασιάζεται) εάν όμως πεθάνει, πολύ καρπό φέρνει». Είπε εξάλλου και ό μακάριος Παύλος στην προς Κορινθίους Α' επιστολή, κεφάλαιο 16: «εκείνο πού εσύ σπέρνεις δεν ζωογονείται, εάν πρώτα δεν πεθάνει» και τούτο, γιατί θάβεται στη γη το νεκρό σώμα και σαπίζει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με' το σπυρί του σιταριού.

Απ' αυτή, λοιπόν, την παρομοίωση πήρε την αφορμή η Εκκλησία του Χριστού και τελεί τα αποκαλούμενα κόλλυβα, τόσο αυτά πού προσφέρονται στις εορτές των αγίων, όσο και αυτά πού προσφέρονται στα μνημόσυνα των κεκοιμημένων εν Χριστώ αδελφών μα;, όπως λέγει ο Γαβριήλ ο (επίσκοπος) Φιλαδέλφειας στο Εγχειρίδιο. Και σύμφωνα με' τον Βλαστάρη «εφθός σίτος», δηλαδή βρασμένο σιτάρι, είναι τα κόλλυβα και όχι άβραστο κυρίως βέβαια και πρωτίστως, για να μπορούμε να τα τρώμε. Και τα τρώμε τα κόλλυβα, εξαιτίας του θαύματος πού έκανε ό Άγιος Θεόδωρος ό Τηρών, αυτός που καθιέρωσε τα κόλλυβα, το πρώτο Σάββατο των Νηστειών, προστάζοντας (σε θείο όραμα) τον Αρχιερέα να βράσει σιτάρι και να το μοιράσει στους Χριστιανούς. Ο δεύτερος λόγος για τον όποιο βράζουμε το σιτάρι είναι, για να φανερώνεται με' το βράσιμο ή διάλυση και ή φθορά των σωμάτων των κεκοιμημένων, των οποίων σύμβολα είναι τα κόλλυβα.

Και αν κάποιος επρόκειτο να ισχυρισθεί ότι τα κόλλυβα έπρεπε να είναι άβραστο σιτάρι και όχι βρασμένο -αφού, σύμφωνα με' τον συλλογισμό τους, το βρασμένο σιτάρι δεν μπορεί ποτέ να βλαστήσει, ενώ τα σώματα των κοιμηθέντων, παρόλο που έχουν ήδη διαλυθεί, πρόκειται ωστόσο να αναστηθούν κατά τη συντέλεια επομένως, λέγουν, είναι αταίριαστο το σύμβολο μ' αυτό πού συμβολικά παριστάνει, δηλαδή το βρασμένο σιτάρι με' το νεκρό σώμα-, εάν, λοιπόν, λέμε, έτσι έλεγε κάποιος, σ' αυτά εμείς αποκρινόμαστε, ότι μάλιστα αυτό (το βρασμένο σιτάρι) είναι σύμβολο πάρα πολύ ταιριαστό. Γιατί, όπως το βρασμένο σιτάρι δεν μπορεί, βέβαια, να βλαστήσει με φυσικό τρόπο, μπορεί όμως και παραμπορεί με υπερφυσικό, δηλαδή με την άπειρη δύναμη του Θεού, ό όποιος μπορεί να πραγματοποιήσει τα πάντα έτσι παρομοίως και τα νεκρά σώματα, τα όποια έχουν διαλυθεί στα μέρη από τα όποια συναρμόσθηκαν, δεν μπορούν, βέβαια, με' φυσικό τρόπο να αναστηθούν και να ξαναζωντανέψουν, με' υπερφυσικό όμως τρόπο, δηλαδή με την παντοδυναμία του Θεού, μπορούν και πάρα πολύ μάλιστα. γι αυτό όλοι οι θεολόγο ομολογούν ότι ή Ανάσταση των νεκρών είναι έργο πού ξεπερνά όλους τους όρους της φύσεως.

Μετά από την παραπάνω προδιασάφηση για την σημασία των κολλύβων, απολογούμαστε πρώτα για εκείνο το ζήτημα, που πολλοί αδελφοί, χωρίς φόβο Θεού κατηγορώντας μας αποκαλούν «Κολλυβάδες». Και λέμε ότι την ονομασία αυτή ψεύτικα και συκοφαντικά μας την προσάπτουν οι καλοί αδελφοί, διότι εμείς τηρούμε την αρχαία παράδοση της Εκκλησίας, ή οποία ανέκαθεν και από την αρχή παρέλαβε ήμερα Σάββατο να τελεί τα μνημόσυνα των εν Χριστώ κεκοιμημένων και όχι ημέρα Κυριακή (μνημόσυνα, βέβαια, ονομάζουμε αυτά που τελούνται με κόλλυβα και νεκρώσιμο τρισάγιο όχι αυτά στα όποια γίνεται απλή μνημόνευση ονομάτων κατά την τέλεση της Ιερής Λειτουργίας γιατί αυτά έχουν άλλη έννοια, όπως θ' αναφερθεί παρακάτω) και αυτό θα γίνει φανερό από όσα θα αναφερθούν στη συνέχεια. Ή Εκκλησία, λοιπόν, όχι μόνο την γενική ενθύμηση των ψυχών πάντοτε ημέρα Σάββατο την τελεί (ψυχοσάββατο) και ουδέποτε ήμερα Κυριακή -όπως φαίνεται και από το ιερό Τριώδιο και από το .ιερό Πεντηκοσταρίου- αλλά και κάθε Σάββατο κάθε εβδομάδας αυτό το ίδιο κάνει, μνημονεύει δηλαδή τους κεκοιμημένους, όπως φαίνεται από το ιερό βιβλίο της Παρακλητικής.

Για ποιους όμως λόγους, ή Εκκλησία πάντοτε ήμερα Σάββατο τελεί τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων; Πρώτο, επειδή την ήμερα του Σαββάτου ό Κύριος βρισκόταν με την ψυχή στον Άδη για να του πάρει τα λάφυρα και να λύσει από τα δεσμά τις εκεί ευρισκόμενες φυλακισμένες ψυχές, όπως το βεβαιώνει αυτό ό θείος Ιωάννης ό Δαμασκηνός. Αυτός γράφοντας προς τον Κομητά για το θέμα των αγίων νηστειών, να πως λέγει αυτολεξεί « με τον ίδιο τρόπο και εδώ το Πνεύμα το Άγιο δια μέσου των υπηρετών του Λόγου νομοθετώντας ολοήμερη μέχρι την εσπέρα νηστεία για τις πέντε ημέρες της εβδομάδας (της Μεγάλης Τεσσαρακοστής), για το Σάββατο και την Κυριακή δεν όρισε ολοήμερη νηστεία, αλλά την αποχή μόνο από κάποιες τροφές. Και τούτο επειδή τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής περισσότερο και από τη νηστεία επικρατεί ή Ανάσταση, πού γνωρίζουμε ότι έγινε ημέρα Κυριακή. Όπως και τα Σάββατα της Μ. Τεσσαρακοστής περισσότερο από τη νηστεία επικρατεί ή λειτουργική προσφορά πού γίνεται για χάρη όλων των προκεκοιμημένων άγιων (δηλαδή των Ορθόδοξων Χριστιανών, εκλαμβάνοντας πλατύτερα τη λέξη άγιος), την οποία έχουμε εντολή να την επιτελούμε κάθε Σάββατο, εξαιτίας του πριν από το Πάσχα Σαββάτου (να ο λόγος, για τον όποιο το Σάββατο τελούμε τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων) τότε πού ό Χριστός έδεσε τον ισχυρό (Διάβολο) και άρπαξε όλα τα σκεύη του αυτό είναι και το μοναδικό Σάββατο (το Μέγα Σάββατο) κατά το όποιο πρέπει να νηστεύουν εκείνοι πού εορτάζουν τη χαρά της Αναστάσεως» (στον Α' τόμο).


Από αυτά τα λόγια, λοιπόν, του θείου Δαμάσκηνου βγάζουμε τούτο το καλό συμπέρασμα, ότι αυτοί πού δεν τελούν το Σάββατο τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων, αλλά την Κυριακή, αθετούν αφενός τα λόγια αυτά του θείου πατέρα, και αφετέρου συγχέουν (μπερδεύουν) τα χαρακτηριστικά πού έχει το Σάββατο με τα χαρακτηριστικά πού έχει ή Κυριακή. Και τούτο, διότι κατά το Σάββατο ήταν στον Άδη η θεουπόστατη ψυχή του Σωτήρα Χριστού, για να λυτρώσει τίς ψυχές πού ήσαν εκεί ενώ κατά την Κυριακή ήταν έξω από τον Άδη η ψυχή Του, ενωμένη με το ζωοποιημένο και αναστημένο άπ' αυτήν σώμα και με την ενωμένη υποστατικά μ' αυτήν Θεότητα. Ό μέγας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης διακηρύττει την αναμφισβήτητη γενική αύτη αρχή, ότι δεν πρέπει να συγχέουν κάποιοι τα ιερά σύμβολα, γιατί συγχέουν (μπερδεύουν) ταυτόχρονα και τις αιτίες και τις δυνάμεις και τις τάξεις αυτών των οποίων είναι σύμβολα αλλά πρέπει να τα διατηρούν ασύγχυτα και αντίστοιχα με τα αίτια τους. Και να πώς το λέγει αυτολεξεί: «Δεν πρέπει να συγχέουμε όπως τύχει τα ιερά σύμβολα, αλλά να τα εξηγούμε ταιριαστά με τις αιτίες ή τις υποστάσεις ή τις δυνάμεις ή τις τάξεις ή τις αξίες, των οποίων και είναι αποκαλυπτικά σύμβολα» (στην Επιστολή προς τον Τίτο).


Έχοντας την ίδια γνώμη με τον θείο Δαμασκηνό και ο θείος Γρηγόριος Νύσσης είπε στην ερμηνεία τής επιγραφής του 92ου ψαλμού: «Ποιος άπ' αυτούς πού δέχθηκαν την ευσεβή διδασκαλία (του Ευαγγελίου) δεν γνωρίζει ότι την ήμερα του Σαββάτου πραγματοποιήθηκε το μυστήριο του θανάτου; ότι, σύμφωνα με την ακρίβεια του (μωσαϊκού) νόμου, έμεινε ακίνητο μέσα στον τάφο το ζωοποιό Σώμα του Κυρίου την ήμερα εκείνη;».


Δεύτερος λόγος για τον όποιο ή Εκκλησία τελεί τα μνημόσυνα το Σάββατο είναι, γιατί η λέξη Σάββατο στα ελληνικά σημαίνει κατάπαυση (σταμάτημα). Επειδή, λοιπόν, οι ψυχές των κεκοιμημένων κατάπαυσαν (σταμάτησαν) απ' όλα τα βιοτικά πράγματα, γι' αυτό ανάλογα και κατάλληλα τελείται και ή μνήμη τους την καταπαύσιμη ημέρα του Σαββάτου. Και αυτό το βεβαιώνει το συναξάρι του ιερού Τριωδίου, πού είναι γραμμένο για το Σάββατο τής Απόκρεω, με τα παρακάτω λόγια: «Σάββατο πάντοτε (σημείωσε αυτό το πάντοτε) τελούμε τη μνήμη των ψυχών, διότι ή εβραϊκή λέξη Σάββατο σημαίνει κατάπαυση (σταμάτημα). Και αφού λοιπόν οι πεθαμένοι κατάπαυσαν (σταμάτησαν) από τίς βιοτικές (φροντίδες και από όλα τα υπόλοιπα πράγματα, γι' αυτό στην καταπαύσιμη ημέρα κάνουμε τίς δεήσεις για χάρη τους• το ύπνο βέβαια έχει επικρατήσει να γίνεται και κάθε Σάββατο (καθώς αυτό γίνεται φανερό από την ιερή Παρακλητική, όπως είπαμε πιο πάνω). Στο σημερινό όμως ψυχοσάββατο (τής Απόκρεω) κάνουμε γενική μνημόνευση και προσευχόμαστε για όλους τους ευσεβείς».

Σημείωσε αυτό που λέγει εδώ ό σοφός Νικηφόρος ό Κάλλιστος, αυτός πού συνέγραψε τα Συναξάρια του Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου. Γιατί λέγοντας ότι «Αύτη την ήμερα (του ψυχοσάββατου) μνημονεύουμε γενικώς και προσευχόμαστε για κάθε ευσεβή άνθρωπο», έδειξε ότι σε άλλα Σάββατα μνημονεύουμε και μερικώς (ονομαστικώς) τους κεκοιμημένους πατέρες μας και αδελφούς διότι αντιδιαστέλλεται το γενικώς με το μερικώς. Και αυτό γίνεται φανερό και από τον παρακάτω ορισμό του καθολικού Τυπικού, το όποιο λέγει ότι τα μερικά τριήμερα και τα εννιάμερα μνημόσυνα του αδελφού πού κοιμήθηκε κατά την περίοδο της μεγάλης Τεσσαρακοστής, πρέπει να γίνονται το Σάββατο. 'Αλλ' αυτό βέβαια, σαφέστερα και ισχυρότερα, φαίνεται και από τα προηγούμενα λόγια του θείου Δαμασκηνού, πού λέγει: «δια μέσου των υπηρετών του Λόγου νομοθετώντας το Πνεύμα το Άγιο... όρισε την λειτουργική προσφορά πού γίνεται για χάρη όλων των προκεκοιμημένων αγίων (δηλαδή χριστιανών), την οποία έχουμε εντολή να την επιτελούμε κάθε Σάββατο». Άρα, είναι ανίσχυρα και μάταια αυτά πού προβάλλονται σοφιστικά (παραπλανητικά) από μερικούς, ότι δηλαδή τα γενικά μνημόσυνα (ψυχοσάββατα) γίνονται μόνο το Σάββατο, ενώ τα μερικά μνημόσυνα (για συγκεκριμένους κεκοιμημένους) γίνονται και την Κυριακή. Σημείωσε ακόμα και τούτο, σαν συμπέρασμα πού βγαίνει από τα προηγούμενα, ότι αυτοί πού τελούν τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων την Κυριακή ανατρέπουν τον λόγο του ιερού Τριωδίου πού αναφέρθηκε παράπονο). Και τούτο επειδή ή Κυριακή δεν είναι καταπαύσιμη ημέρα, όπως είναι το Σάββατο, για να γίνονται και σ' αυτήν τα μνημόσυνα, αλλά είναι «απαρχή της αιωνίου βιωτής», αρχή της αιώνιας ζωής, όπως ψάλλει ή αγία Εκκλησία του Χριστού μαζί με τον θείο Ιωάννη τον Δαμασκηνό.


Εμείς λοιπόν πού τηρούμε την παραπάνω παράδοση της Εκκλησίας, ή οποία τελεί τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων το Σάββατο· και εμείς πού τηρούμε τους αναφερθέντες λόγους του θείου Δαμασκηνού και του ιερού Τριωδίου εμείς, λέγω, κατηγορούμαστε και ονομαζόμαστε «Κολλυβάδες». Από ποιους από εκείνους πού παραβαίνουν αυτήν εδώ την παράδοση της Εκκλησίας και κάνουν μνημόσυνα την Κυριακή. Ω γη και ήλιε και της δικαιοσύνης οφθαλμοί πού βλέπετε! Και είναι δίκαιο πράγμα αυτό, όταν μάλιστα εμάς πρέπει να μας επαινούν γι' αυτή τη στάση μας και να μας εγκωμιάζουν ως φύλακες της Εκκλησιαστικής Παραδόσεως; Να κρίνετε χωρίς πάθος, σας παρακαλούμε, να κρίνετε εσείς πού έχετε διάκριση και φόβο Θεού στην ψυχή σας.


ότι βέβαια είναι αρχαία συνήθεια και παράδοση της Εκκλησίας το να τελεί το Σάββατο τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων, αυτά πού γίνονται με κόλλυβα και νεκρώσιμο Τρισάγιο και εκτενή ευχή και ακολουθία, αυτό επιβεβαιώνεται από πολλούς. Το βεβαιώνει αυτό πρώτο, ή ίδια ή πράξη των Ιερών και ευαγών Μοναστηριών του Αγίου Όρους, των οποίων οι εφημέριοι την εσπέρα κάθε Παρασκευής μεταβαίνουν στο κοιμητήριο μαζί με τα κόλλυβα και εκεί τα μνημονεύουν. Όμοια και το πρωί κάθε Σαββάτου λειτουργούν στο ίδιο κοιμητήριο μνημονεύοντας τους κεκοιμημένους.


'Αλλά και αν κάποιος από αυτούς πού είναι αντίθετοι με την εκκλησιαστική παράδοση των μνημόσυνων επρόκειτο να πει ότι «εσείς, φίλοι μου, σύμφωνα με τα επιχειρήματα πού προβάλλετε διδάσκετε ότι μόνο το Σάββατο πρέπει να τελούνται τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων και όχι άλλη μέρα της εβδομάδας• επειδή όμως τίς άλλες ημέρες της εβδομάδας δεν είναι απαγορευμένο να τελούμε τα μνημόσυνα τους, άρα λοιπόν, κατά παρόμοιο τρόπο δεν είναι απαγορευμένο να τα τελούμε και την Κυριακή». Προς αυτόν εμείς απαντούμε ότι σοφιστικά (παραπλανητικά) αποκρίνεσαι, αγαπητέ, όποιος κι αν τυχαίνει να είσαι, γιατί μαζί μ' αυτό πού ζητάς στην αρχή να αποδείξεις, αρπάζεις και το ζητούμενο σύμφωνα με όσα λέγουν αυτοί πού καταγίνονται με τα σοφίσματα»


Εμείς αδελφέ δεν διαφωνούμε για την τέλεση των μνημόσυνων τις υπόλοιπες μέρες τις εβδομάδας άλλα για μόνη την Κυριακή. Γιατί αυτήν βλέποντας την να ξεχωρίζει από τίς άλλες ημέρες, και από το ίδιο το Σάββατο, και εξαιτίας των προνομίων πού μας δόθηκαν λόγω της Αναστάσεως του Κυρίου, ή οποία έγινε την ημέρα αυτή, και λόγω της αναστάσεως όλων των πιστών πού προτυπώνεται ότι θα γίνει την ήμερα αυτή, αλλά επίσης και για την χαρά αυτής της Αναστάσεως• για όλους αυτούς τους λόγους, ακολουθούμε τα ιερά Τυπικά πού ορίζουν να μη γίνονται αυτή την ήμερα μνημόσυνα των κεκοιμημένων. Όσο για το Σάββατο ακολουθούμε τα παραπάνω λόγια και του θείου Δαμάσκηνου και του ιερού Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου και λέμε ότι τότε πρέπει να γίνονται κυρίως και κατ' εξοχήν τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων και μάλιστα για τους λόγους ότι αφενός το Σάββατο είναι ήμερα καταπαύσιμη, και αφετέρου ότι το Σάββατο ό Κύριος βρισκόταν στον τάφο σωματικά και στον Άδη με την ψυχή, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω.


Όσο για (την τέλεση μνημοσυνών) τις άλλες ημέρες δεν λογομαχούμε ούτε διαφωνούμε, επειδή ούτε τα ιερά Τυπικά ή τα βιβλία της Εκκλησίας βλέπουμε να ορίζουν κάτι διαφορετικό γι' αυτές. Κάθε φορά, λοιπόν, πού στις υπόλοιπες (καθημερινές) ημέρες της εβδομάδας γίνεται τέλεια Λειτουργία, τότε κι εμείς τελούμε τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων, χωρίς να ορίζουμε τίποτε για θέματα πού δεν έχουν οριστεί εκτός μόνο αν συμπέσουν σ' αυτές τίς ημέρες Δεσποτικές ή Θεομητορικές εορτές. Γιατί τότε δεν ψάλλονται αυτά (τα μνημόσυνα), πού είναι πένθιμα, σε αυτές τις εορτές, πού είναι χαρμόσυνες, επειδή σύμφωνα με τίς Ιερές Διαταγές των Αποστόλων «δεν πρέπει να πενθούμε σε ημέρα εορτής». Βλέπουμε εξάλλου και τα Τυπικά, πού απαγορεύουν την τέλεση των μνημοσυνών κατά τίς εορτές αυτές, όπως θα πούμε λίγο πιο ύστερα.


Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αρνηθεί την αλήθεια και να ισχυρισθεί ότι δεν είναι πένθιμα τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων για το λόγο ότι αυτά προξενούν λύπη. Και προξενούν λύπη, πρώτο, επειδή οί κεκοιμημένοι αδελφοί θεωρούνται από την Εκκλησία ως αμαρτωλοί και όχι ως δίκαιοι και ή αμαρτία, βέβαια, είναι ρίζα και αιτία λύπης και πένθους, επειδή χωρίζει (τον άνθρωπο) από τον Θεό. Δεύτερο, προξενούν λύπη τα μνημόσυνα, επειδή οι ψυχές των κεκοιμημένων θεωρούνται ότι βρίσκονται σε τόπο σκοτεινό, σε τόπο πού επικρατεί η θλίψη και με απλά λόγια, σε τόπο πού είναι η φυλακή του αδη, ό όποιος αληθινά είναι αίτιος λύπης και σκυθρωπότητας. Γι' αυτό και ή Εκκλησία με τα μνημόσυνα παρακαλεί να ελευθερωθούν οί ψυχές των κεκοιμημένων αδελφών από αυτόν τον τόσο άθλιο τόπο και να τοποθετηθούν «σε τόπο φωτεινό, σε τόπο χλοερό (καταπράσινο), σε τόπο αναψύξεως δροσισμού και αναπαύσεως, όπου εξαφανίστηκε ή λύπη και ό στεναγμός». Γι' αυτό το λόγο και όλοι οί χριστιανοί πού παρίστανται στα μνημόσυνα των πεθαμένων, με πένθιμο παρουσιαστικό, με μάτια σκυθρωπά και δακρυσμένα και με λυπημένη φωνή, παρακαλούν και προσεύχονται στον Άγιο Θεό για χάρη του κεκοιμημένου λέγοντας: «Κύριε, ελέησε (ευσπλαχνίσου) Κύριε, ανάπαυσε την ψυχή του δούλου σου».


Τρίτο και τελευταίο, είναι πένθιμα τα μνημόσυνα, εξαιτίας του θανάτου πού αναφέρεται σ' αυτά, του θανάτου πού είναι πρωταίτιος και πρωτεργάτης κάθε λύπης και πένθους. Και αν, βέβαια (μας αναφέρεις ότι), ό Παύλος λέγει να μη λυπούμαστε για τους κεκοιμημένους αλλά σ' εκείνο το σημείο κεκοιμημένους εννοεί όχι τους αμαρτωλούς -τέτοιοι πού θεωρούνται οί δικοί μας κεκοιμημένοι -, αλλά τους Δικαίους και τους Αγίους, καθώς αυτό γίνεται φανερό από τα παρακάτω λόγια του (στην Α' Θεσσαλονικείς δ', 13), έτσι όπως τα ερμηνεύουν και ό Χρυσορρήμων (Χρυσόστομος) και ό Θεοφύλακτος.

Τρίτο, την παράδοση τελέσεως των μνημόσυνων το Σάββατο, την βεβαιώνουν τα Τυπικά πολλών Μοναστηριών 'και μάλιστα της Μεγίστης Λαύρας του Αθω και της Μονής Δοχειαρείου, τα όποια ορίζουν ότι όταν τα μνημόσυνα των κτητόρων τους τύχουν ήμερα Κυριακή, τότε να μνημονεύονται τα κόλλυβα μετά την ακολουθία της ενάτης ώρας του Σαββάτου και αφού τα μνημονεύσουν και τα μοιράσουν στους αδελφούς, τότε να αρχίζει ό εσπερινός της Κυριακής (αυτές οι ιδιαίτερες διατάξεις των Τυπικών τους γράφονται στο μπροστινό μέρος). Αυτό το βεβαιώνουν (επίσης) τα «βραβία», δηλαδή οί σύντομοι κώδικες πού περιέχουν τα ονόματα των κτητόρων των Μοναστηριών και διαβάζονται στον νάρθηκα (λιτή) του ναού, τα όποια δεν διαβάζονται στον εσπερινό του Σαββάτου. Άλλα και αν πρόκειται να γίνει αγρυπνία το Σάββατο βράδυ προς Κυριακή, ορίζουν να γίνεται, βέβαια, ή ακολουθία της λιτής, να μη μνημονεύονται όμως σ' αυτήν οί κεκοιμημένοι. Τέταρτο, την παράδοση τελέσεως των μνημοσυνών το Σάββατο, την βεβαιώνει και το Τυπικό του ονομαστού ναού του Πρωτάτου πού βρίσκεται στον Άθωνα. Και όταν λέμε Τυπικό του Πρωτάτου, συμπεριλαμβάνουμε όλα τα ιδιαίτερα Τυπικά των ιερών Μοναστηριών του Άθωνα, γιατί το Πρωτάτο είναι ή πρώτη επίσημη καθέδρα, κάτω από την οποία βρίσκονταν όλα τα Μοναστήρια του Αγίου Όρους. Αυτό λοιπόν το Τυπικό στο κεφάλαιο Ι16 καθορίζει για τα μνημόσυνα τα έξης: «Πρέπει να ξέρουμε ότι εάν συμβεί να αναχωρήσει προς τον Κύριο κάποιος αδελφός την περίοδο των αγίων τούτων ημερών (της Μεγάλης Τεσσαρακοστής δηλαδή), τότε ενδιάμεσα της εβδομάδας δεν τελείται ή παννυχίδα (ακολουθία μνημόσυνου)για τα τριήμερα του μέχρι την εσπέρα της Παρασκευής τότε τελείται ή παννυχίδα του και το πρωί του Σαββάτου τελείται ή Λειτουργία (με κόλλυβο και νεκρώσιμο τρισάγιο δηλαδή), ενώ το επόμενο Σάββατο γίνονται τα εννιάμερα του, είτε συμπίπτουν στις ημέρες τους είτε όχι. Όσο για το σαραντάημερο μνημόσυνο του, τούτο γίνεται με την συμπλήρωση του αριθμού των σαράντα ήμερων από την έκδημία του».


Αύτή ή διάταξη για τα μνημόσυνα, τριήμερα, εννιάμερα και τεσσαρακοστά, του κοιμηθέντος μέσα στην Μ. Τεσσαρακοστή αδελφοί είναι κατά λέξη δανεισμένη από το καθολικό Τυπικό του αγίου Σάββα και Χαρίτωνος και Κυριάκου και Ιωάννου του Δαμάσκηνου. Και επειδή το καθολικό Τυπικό που αναφέραμε, σχετικά με τα τριήμερα του κεκοιμημένου λέγει ότι πρέπει να γίνονται αυτά το Σάββατο -άπ' οπού προκύπτει το συμπέρασμα ότι αυτά δεν γίνονται την Κυριακή, καθότι υπάρχει το ενδεχόμενο να πεθάνει κάποιος την Παρασκευή και τα τριήμερα του να συμπίπτουν την Κυριακή ή διάταξη όμως του Τυπικού λέγει κατηγορηματικά ότι τα τριήμερα του κεκοιμημένου (κατά την Μ. Τεσσαρακοστή) γίνονται το Σάββατο (και όχι δηλαδή την Κυριακή)-, όμοια και για τα εννιάμερα του λέγει με ακριβή ορισμό ότι πρέπει να γίνονται το ερχόμενο Σάββατο, είτε συμβεί να συμπέσουν αυτά τότε είτε δεν συμπέσουν (και όχι δηλαδή την Κυριακή) . Όσο για το σαραντάημερο του κεκοιμημένου, επειδή το καθολικό εκκλησιαστικό Τυπικό αναφέρει αόριστα ότι τούτο να γίνεται όταν συμπληρωθεί ό αριθμός των ημερών (από την ήμερα του θανάτου) -και δεν εξαίρεσε τίς ημέρες στις όποιες δεν επιτρέπεται-, για τον λόγο αυτό οί θεοφόροι πατέρες του αγιώνυμου Όρους, οί όποιοι καθόλου δεν διαφέρουν στην αγιότητα από τον άγιο Σάββα και τον άγιο Χαρίτωνα και από τους άλλους -«ερμηνεύοντας τα πνευματικά πράγματα με πνευματικά μέτρα», σύμφωνα με τον Απόστολο- προσδιόρισαν το αόριστο και διεύρυναν το περιορισμένο και εξήγησαν το δυσνόητο αυτό μέρος του καθολικού Τυπικού και γι' αυτό επισυνάπτουν στη συνέχεια τίς προβλεπόμενες εξαιρέσεις, λέγοντας: «Αυτό, βέβαια, είναι φανερό (ότι το μνημόσυνο θα γίνει στις σαράντα ημέρες), εάν δεν συμπέσει (το σαραντάημερο μνημόσυνο δηλαδή) την αγία και Μεγάλη Εβδομάδα ή τη Διακαινήσιμο γιατί εάν συμπέσει μέσα σε αυτές τις εβδομάδες δεν τελείται το μνημόσυνο του δηλαδή παρά μόνο αφού περάσει η Κυριακή του Θωμά.


Επειδή ακριβώς είναι παράδοση των Άγιων να μνημονεύονται καθημερινά με Λειτουργίες αυτοί που έχουν εκδημήσει από κοντά μας από αυτή δηλαδή την πρώτη μέρα της τελευτής τους μέχρι και την τεσσαρακοστή μέρα, οι Λειτουργίες αυτού του είδους που γίνονται για αυτούς αρχίζουν από την Δευτέρα του Θωμά μέχρι να συμπληρωθεί η Τεσσαρακοστή μέρα. Τούτο δεν γίνεται μόνο τις Κυριακές και τις υπόλοιπες εορτάσιμες μέρες. Δηλαδή την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής, την Τετάρτη πριν την Ανάληψη, την Πέμπτη της Αναλήψεως και την Δεύτερα του Άγιου Πνεύματος.»


Και βλέπε, φίλτατε αναγνώστη, πόση ακρίβεια τηρούν εδώ, σ' αυτά που λένε, οί θεοφόροι Πατέρες του Αγίου Όρους. Γιατί αυτοί οί ίδιοι που' είπαν παραπάνω ότι είναι παράδοση των Αγίων να μνημονεύονται καθημερινά οί κεκοιμημένοι αδελφοί και αυτοί οί ίδιοι πού, ως φιλάδελφη πού είναι, τόσο αγωνίζονται και υπερμαχούν για να μνημονεύονται καθημερινά όσοι τελευτούν αυτοί, λοιπόν, εξαίρουν (από την μνημόνευση αυτή, πού γίνεται με κόλλυβο) με τρόπο κατηγορηματικό τίς Κυριακές και τίς αναφερθείσες εορτάσιμες ημέρες και με μεγάλη ακριβολογία και σαφή υπόδειξη λέγουν να μη γίνονται τίς ημέρες αυτές τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων αδελφών. Ποιο πράγμα μπορεί να γίνει πιο φανερό και ξεκάθαρο άπ' αύτη την αλήθεια; Ποιο πράγμα μπορεί να γίνει πιο σαφές άπ' αυτή την διάταξη; Η ποιος άλλος μπορεί να βρεθεί περισσότερο φιλάδελφος από τους φιλάδελφους αυτούς Πατέρες; Αρκετή ήταν από μόνη της ή παραπάνω μαρτυρία του Τυπικού του Πρωτάτου, ως το πλέον αποδεκτό πού είναι, να πληροφορήσει τον καθένα. Για περισσότερη, όμως, επιβεβαίωση των αναγνωστών, παρουσιάζουμε εδώ και άλλες μαρτυρίες από Τυπικά μερικών Μοναστηριών του , Αγίου Όρους. Λέμε, λοιπόν, ότι την παραπάνω διάταξη του Τυπικού του Πρωτάτου, αυτή πού αναφέρει για το «τι πρέπει να γίνει, εάν συμβεί κάποιος αδελφός να αποδημήσει προς τον Κύριον μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή», την ίδια, απαράλλακτα και με τίς ίδιες λέξεις, αναφέρει και το Τυπικό της Ιεράς Μονής του Διονυσίου, πού τώρα είναι κοινόβιο. Γιατί και εκεί κατά τον ίδιο τρόπο γράφεται: «Πρέπει να ξέρουμε ότι εάν συμβεί να αποδημήσει κάποιος αδελφός προς τον Κύριον αυτές τίς άγιες ημέρες, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας δεν τελείται ή παννυχίδα (ακολουθία μνημόσυνου) για τα τριήμερα του μέχρι την εσπέρα της Παρασκευής επειδή τότε τελείται ή παννυχίδα του, και το Σάββατο πρωί τελείται ή Λειτουργία» και τα υπόλοιπα. Έπειτα προσθέτει και τα ακόλουθα: «Και επειδή είναι παράδοση των Αγίων να μνημονεύονται καθημερινά με Λειτουργίες αυτοί πού αναχωρούν από κοντά μας, από την πρώτη δηλαδή ημέρα της τελευτής τους μέχρι και την τεσσαρακοστή, οί Λειτουργίες αυτού του είδους [με κόλλυβα και νεκρώσιμο τρισάγιο] πού γίνονται γι αυτούς αρχίζουν από τη Δευτέρα του Θωμά μέχρι να συμπληρωθεί η τεσσαρακοστή ημέρα. Μόνο τίς Κυριακές και τίς υπόλοιπες εορτάσιμες ημέρες δεν γίνεται αυτό, δηλαδή την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής, την Τετάρτη πριν από την Ανάληψη, την Πέμπτη της Αναλήψεως και την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος». ...
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Παναγιώτης την 11 Απρ 2008, 19:04, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
Άβαταρ μέλους
Δημήτριος
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 47
Εγγραφή: 13 Μαρ 2008, 21:24

Re: Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Δημοσίευση από Δημήτριος »

Σε ένα μνημόσυνο ο ιερέας σε μικρή ομιλία του στο τέλος ανέφερε ότι το πραγματικό μνημόσυνο γίνεται στην μνημόνευση ονομάτων μέσα στο ιερό και αυτό που γίνεται έξω είναι μεν προσευχή αλλά και τυπικό.
Νομίζω ότι έχει μια βάση γιατί η στιγμή που ιερέας κρατεί την Λόγχη είναι αρκετά ιερή.
Στο μνημόσυνο τα ευλογηράρια αναφέρονται σε μας περισσότερο. "το απολωλός πρόβατο ΕΓΩ ειμί". Οχι αυτός, ο κεκοιμημένος. (και στην κηδεία "άμωμοι...δίδαξόν ΜΟΙ..) Φυσικά δεν εννοούμε διδαχή μετά θάνατον. Το ίδιο στους μακαρισμούς κτλ.
Φυσικά προσεύχεται και ο λαός και ο ιερέας, "μετά των αγίων" "ο Θεός των πνευμάτων" κτλ αλλά αυτό είναι το μικρό χρονικά μέρος της ακολουθίας.
Η παράδοση δεν είναι νεκρή αλλά ζώσα.
Ισως πρέπει να γίνονται παραχωρήσεις στην σημερινή εποχή.
Η σημερινή νομοθεσία προβλέπει άδεια υπαλλήλων για κηδεία συγγενούς αλλά όχι και για μνημόσυνο.
Φυσικά ο νομοθέτης δεν είναι θεολόγος.
Επίσης Σάββατο θα αναγκαστεί να κλείσει θα αναγκαστεί να κλείσει το κατάστημά του ο συγγενής χάνοντας πελατεία.
Τι να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους επιχειρηματίες ή υπαλλήλους; Οτι στο Αγιον Όρος ή στη Μονή Αγίου Σάββα υπάρχει το τάδε τυπικό;
Η Κυριακή είναι μεν αναστάσιμη αλλά είναι το πάθος και η ανάσταση μαζί.
Είναι χαρμολύπη.
Τελούμε την Ανάσταση αλλά και τον Μυστικό Δείπνο.
Αυτό φαίνεται και τώρα τη Μ. Τεσσαρακοστή.
Τις Κυριακές επιβάλλεται νηστεία.
Αντίθετα την Διακαινήσιμο απαγορεύεται η νηστεία.
Την Διακαινήσιμο πολύ ορθά όρισαν οι πατέρες να απαγορεύονται τα μνημόσυνα.
Και η Κυριακή αναστάσιμη είναι και η Διακαινήσιμος, αλλά υπάρχει διαφορά.
Ολα γίνονται για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι στατικός όπως το δόγμα αλλά ακολουθεί την μόδα της εποχής.
Δογματικά δεν υφίσταται η απαγόρευση νηστείας του Σαββάτου. Αλλά όταν κάποια εποχή κάτι έγινε έκλινε τον αυχένα η εκκλησία για να σώσει το απολωλός και όρισε νηστεία μόνο το Μ. Σάββατο.
Αρα καλοί οι νόμοι και τα τυπικά αλλά αν αυτά απομακρύνουν τον σημερινό άνθρωπο καταντάει φαρισαϊσμός.
Δεν είμαι θεολόγος.
Απλά έγραψα τη γνώμη μου.
Δημήτρης
stelstam
Γενικός Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 28
Εγγραφή: 14 Φεβ 2008, 16:18

Re: Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Δημοσίευση από stelstam »

Δημήτρη ωραίος ο αυθορμητισμός σου…αλλά λίγο μπερδεμένα μας τα είπες…

Να, ένα μικρό παράδειγμα: Το Σάββατο του Λαζάρου είναι το μοναδικό αναστάσιμο! H ακολουθία περιλαμβάνει αναστάσιμα ευλογητάρια, το «Άνάστασιν Χριστού θεασάμενοι», πρίν από τον Ν' Ψαλμό και στην απόλυση, το «Ό Άναστάς έκ νεκρών, Χριστός...». Επίσης δεν ψάλλονται ούτε Μαρτυρικά ούτε Θεοτοκια.
Μνημόσυνα δεν τελούνται από το Σάββατο του Λαζάρου μέχρι Κυριακής του Θωμά.
Ανοίξτε μια εφημερίδα και δείτε τι γίνεται από μνημόσυνα…το μοναδικό Αναστάσιμο Σάββατο. Ακόμα και αυτό έχει βεβηλωθεί.
Δηλαδή όλα τα άλλα Σάββατα έχουν πρόβλημα οι συγγενείς και οι επιχειρηματίες και ο νομοθέτης, το Αναστάσιμο Σάββατο δεν πειράζει;…προκειμένου να κάνουμε αυτό που μας λέει …το κεφάλι μας, εμείς και κόλλυβο θα κάνουμε και από όλα…τα άλλα Σάββατα του χρόνου…έχουμε δουλειές δεν μπορούμε…

Δεν είναι έτσι. Η τάξη, δεν είναι θέμα «μόδας» όπως λες. Διαφορετικά να τα αλλάξουμε όλα. Ό,τι μας ενοχλεί, να το κόψουμε, να το πετάξουμε…
Ζω σε τουριστική περιοχή. Εδώ τα καταστήματα ανοίγουν τον Μάρτιο και κλείνουν τον Οκτώβριο. Πολλά δουλεύουν 18-24 ώρες / 7 μέρες την εβδομάδα. Άρα, (αφού ο επιχειρηματίας πρέπει να κλείσει το μαγαζί του για να πάει στην Εκκλησία) ούτε την Κυριακή να κάνουμε, ούτε καν Λειτουργία, για να μην «χάσει» ο επαγγελματίας…Περίεργη θέση και τοποθέτηση περί χαμένου και κερδισμένου αυτή…ή κάνω λάθος;

>Τις Κυριακές επιβάλλεται νηστεία.
Οι Κυριακές είναι ημέρες μη νηστίσιμες. Κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε, όλες τις Κυριακές σε περιόδους νηστείας.
Καμία Κυριακή δεν είναι νηστίσιμη. Ούτε και οι Κυριακές την Μ. Τεσσαρακοστής. Οι ασκητές βεβαίως –και με διάκριση- για χάριν της ασκήσεως, μπορούν αν θέλουν να νηστέψουν και τις Κυριακές, χωρίς να θεωρούνται παραβάτες, γιατί ακριβώς νηστεύουν για χάριν της ασκήσεως και όχι για να βεβηλώσουν την Αναστάσιμη ημέρα.

>Και η Κυριακή αναστάσιμη είναι και η Διακαινήσιμος, αλλά υπάρχει διαφορά.
Καμία διαφορά. Μία ημέρα λογίζεται όλη η εβδομάδα, Μία Κυριακή. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που ισχυρίζεσαι, μπορούμε και αυτήν την «μία» Κυριακή να τελούμε μνημόσυνα;…μάλλον όχι

>τα ευλογητάρια αναφέρονται σε μας περισσότερο. "το απολωλός πρόβατο ΕΓΩ ειμί". Οχι αυτός, ο κεκοιμημένος...
Τα ευλογητάρια αφορούν την ψυχή του κεκοιμημένου και όχι εμάς.
Για αυτό και παρακαλούμε …εις το καθ' ομοιωσιν επανάγαγε, το αρχαίον κάλος αναμορφώσασθαι...
Δηλαδή ζητάμε για τον κεκοιμημένο την επιστροφή του στο αρχαίο κάλος του Αδάμ, αυτό που είχαμε και το χάσαμε, την κατάσταση τής αναμαρτησίας και αθωότητας.
Και επειδή ο νεκρός δεν μπορεί εκεί που είναι να το ζητήσει, λέμε εμείς τα λόγια αυτά σε πρώτο πρόσωπο, σαν να τα λέει εκείνος. Βεβαίως και αφορούν και τους ζωντανούς. Πολλοί άγιοι που έβλεπαν την ώρα του θανάτου τους, έλεγαν καθώς ξεψυχούσαν, την νεκρώσιμη ακολουθία, για τον εαυτό τους, ενώ δηλ. ήταν ακόμα ζωντανοί.
Τέλος μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, οι ψυχές των κεκοιμημένων βρίσκονται στην Μέση Κατάσταση και αυτό είναι Δόγμα. (π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος, Εμπειρίες κατά την Θ.Λειτουργία σελ.175)

Όμως μιας και δόθηκε αφορμή από αυτή την συζήτηση θα ήθελα να πω και τα εξής: Ο σημερινός εργαζόμενος, που πραγματικά δύσκολα τα βγάζει πέρα και πολλές φορές κάνει και δυο δουλειές για να τα βγάλει πέρα, του έχει μείνει (ακόμα τουλάχιστον) μια Κυριακή για να πει ένα ευχαριστώ στον Θεό. Να μπορέσει να προσκυνήσει, να λατρεύσει, να δοξάσει τον Θεό. Μία Κυριακή. Πάει λοιπόν ο ταλαίπωρος να προσευχηθεί και μόνο προσευχή τελικά δεν κάνει. Γιατί; Γιατί ακόμα και αυτές τις δύο ώρες εξαιτίας των μνημόσυνων, γίνεται τέτοια αναστάτωση και τέτοια οχλαγωγία, επειδή οι άνθρωποι πάνε στα μνημόσυνα, από καθαρή υποχρέωση, για το θεαθήναι, για το «δούναι και λαβείν» και δεν συνειδητοποιούν τον πραγματικό λόγο για τον οποίο πάνε σε ένα μνημόσυνο…
Ενώ αυτοί που πάνε για να προσευχηθούν, γνωρίζουν την σημασία και ωφέλεια που υπάρχει απο το μνημόσυνο και δεν αναρωτιούνται, ούτε αγανακτούν από την μέρα ή την ώρα τέλεσης του μνημοσύνου.

Βέβαια η οικονομία της Εκκλησίας μας –να το πούμε και αυτό- και η αγάπη προς τους συγγενείς του κεκοιμημένου, αλλά και προς διευκόλυνση μιας κατάστασης, επιβάλλει πολλές φορές, την παρέκκλιση από αυτήν την τάξη και την τέλεση μνημοσύνων και σε μέρες πέρα από τις «επιτρεπτές». Να ‘ναι ευλογημένο…

Στέλιος
Άβαταρ μέλους
Δημήτριος
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 47
Εγγραφή: 13 Μαρ 2008, 21:24

Re: Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Δημοσίευση από Δημήτριος »

Δημήτρη ωραίος ο αυθορμητισμός σου…αλλά λίγο μπερδεμένα μας τα είπες…
Τα γράφω μπερδεμένα για να τα ξεμπερδέψουν οι θεολόγοι.
Εκαστος στο είδος του και ο καφές Λουμίδης.

Κώδικας: Επιλογή όλων

Οι Κυριακές είναι ημέρες μη νηστίσιμες. Κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε, όλες τις Κυριακές σε περιόδους νηστείας.
Καμία Κυριακή δεν είναι νηστίσιμη. Ούτε και οι Κυριακές την Μ. Τεσσαρακοστής. Οι ασκητές βεβαίως –και με διάκριση- για χάριν της ασκήσεως, μπορούν αν θέλουν να νηστέψουν και τις Κυριακές, χωρίς να θεωρούνται παραβάτες, γιατί ακριβώς νηστεύουν για χάριν της ασκήσεως και όχι για να βεβηλώσουν την Αναστάσιμη ημέρα.
Για παϊδάκια μιλάμε. Οχι για οίνο και λάδι.
Οταν η εκκλησία λέει οτι την Κυριακή μπορούμε να φάμε λάδι και να πιούμε κρασί, είναι ένα είδος νηστείας. Το πάσχα λέει ο μόσχος πολύς.

Κώδικας: Επιλογή όλων

Δηλαδή ζητάμε για τον κεκοιμημένο την επιστροφή του στο αρχαίο κάλος του Αδάμ, αυτό που είχαμε και το χάσαμε, την κατάσταση τής αναμαρτησίας και αθωότητας.
Ωραία. Ευλογητός ει κύριε διδαξόν του τα δικαιώματά του.
Μα έχει δικαιώματα ο νεκρός;
Δημήτρης
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Re: Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

Τελικά για την τέλεση του Μνημοσύνου, δεν πρέπει να γίνονται Κυριακή, αλλά η Εκκλησία χρησιμοποιεί και την οικονομία πολλές φορές, αρκεί η οικονομία να μη γίνεται παρανομία και κανόνας.

Για το άλλο θέμα, ίσως είναι καλό να ανοιχθεί καινούργιο θέμα γιατί φεύγουμε εκτός θέματος. Για το α' πρόσωπο (που χρησιμοποιείται μερικές φορές) της νεκρωσίμου ακολουθίας, εγώ πιστεύω ότι τα λέμε και για μας να συνετιστούμε, αλλά και τρόπον τινά τα λέμε ως να τα'λεγε και ο νεκρός:

λέει,

"Ο πάλαι μεν εκ μη όντων πλάσας με και εικόνι Σου θεία τιμήσας, παραβάσει εντολής δε πάλιν με επιστρέψας εις γην εξ ής ελήφθην· εις το καθ' ομοίωσιν επανάγαγε, το αρχαίον κάλλος αναμορφώσασθαι".

Αυτό το λέμε για μας τους ζωντανούς; Αφού εμείς δεν επιστρέψαμε ακόμη στην γη εξ ης ελήφθημεν!
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Παναγιώτης την 18 Απρ 2008, 08:11, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
stelstam
Γενικός Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 28
Εγγραφή: 14 Φεβ 2008, 16:18

Re: Τέλεση Μνημοσύνων τις Κυριακές

Δημοσίευση από stelstam »

Αγαπητέ Δημήτρη, μπορείς να ανατρέξεις στο λεξικό Σουίδα για τon ορισμό της λέξη «νηστεία»
Όταν λέμε νηστεία εννοούμε αποχή οίνου και ελαίου. Διαφορετικά έχουμε κατάλυση. Κατ’οικονομία και παϊδάκια μπορούμε να φάμε και την μεγαλοβδομάδα, αν έχουμε ευλογία! :)
Σχετικό topic : http://analogion.net/forum/viewtopic.ph ... &sk=t&sd=a

Ο κεκοιμημένος είναι ο μόνος που έχει δικαιώματα και περιμένει από εμάς Εμείς πάλι μόνο υποχρεώσεις έχουμε απέναντί του και κανένα δικαίωμα (απ’τον κεκοιμημένο, εκτός αν είναι Άγιος και τον επικαλεστούμε, αλλά και πάλι μόνο υποχρεώσεις προκύπτουν απέναντι του, από εμάς )

Ουδείς θεολόγος παρά μόνον ο έχων θεωρία θεού…


Φιλικά
Στέλιος
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος stelstam την 18 Απρ 2008, 13:38, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Λειτουργικά και Κανονολογικά θέματα”