Στὶς Κοινοβιακὲς Διατυπώσεις τοῦ Ἀββᾶ Κασσιανοῦ [ἔκδ. Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου], διαβάζουμε:
«Σ' ὁλόκληρη λοιπὸν τὴν Μεσοποταμία καὶ τὴν Παλαιστίνη καὶ τὴν Καππαδοκία καὶ γενικὰ τὴν Ἀνατολή, στὶς ἀκολουθίες τῆς Τρίτης, τῆς Ἕκτης καὶ τῆς Ἐνάτης Ὥρας, ὅποιος δὲν ἔρθει στὸ ναὸ προτοῦ τελειώσει ὁ πρῶτος ψαλμός, δὲν τολμάει πιὰ νὰ μπεῖ μέσα οὔτε ν' ἀναμιχθεῖ μ' αὐτοὺς ποὺ ψάλλουν [ἂν εἶναι ψάλτης], ἀλλὰ περιμένει ὄρθιος μπροστὰ στὴν πόρτα τὴν ἀπόλυση τῶν ἀδελφῶν. Καί, καθὼς βγαίνουν ὅλοι, τοὺς βάζει στρωτὴ μετάνοια καὶ ζητάει νὰ τὸν συγχωρήσουν γιὰ τὴ ραθυμία του. Στὶς νυχτερινὲς ὅμως ἀκολουθίες εἶναι συγχωρημένοι ὅσοι καθυστεροῦν καὶ ὣς τὸν δεύτερο ψαλμό.»
