
Καὶ ποῦ λοιπόν, ἄλλην εὑρήσω ἀντίληψιν;
ποῦ προσφύγω; ποῦ δὲ καὶ σωθήσομαι;
τίνα θερμὴν ἕξω βοηθόν,
θλίψεσι τοῦ βίου, καὶ ζάλαις οἴμοι! κλονούμενος;
Εἰς Σὲ μόνην ἐλπίζω,
καὶ θαῤῥῶ καὶ καυχῶμαι,
καὶ προστρέχω τῇ σκέπῃ Σου σῶσόν με.
(ἀπὸ τὴν δ' ᾠδὴν τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος εἰς τὴν Παναγίαν Μητέρα μας)