Οξεία

Θεωρία της αρχαίας μουσικής γραφής της Ψαλτικής Τέχνης (προ του 1814) - Σημειογραφία, Παλαιογραφία, ...
Άβαταρ μέλους
giorgis
Τακτικός
Δημοσιεύσεις: 21
Εγγραφή: 18 Αύγ 2010, 08:24

Οξεία

Δημοσίευση από giorgis »

Μήπως γνωρίζει κάποιος ἄν πράγματι ἡ Ὀξεία ἔπρεπε νά ὑπάρχει στήν Νέα Μέθοδο;
Ὁ Σ. Καράς γνώριζε τήν ἐνέργεια πού εἶχε ἡ Ὀξεία στήν παλαιά γραφή καί τήν ἐπανέφερε ἐπιτυχῶς;
Πῶς ἀκριβῶς χρησιμοποιόταν ἡ Ὀξεία ἀπό τόν Πέτρο Λαμπαδάριο;

Εὐχαριστῶ
Άβαταρ μέλους
nmnovice00
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 181
Εγγραφή: 16 Δεκ 2009, 20:10

Απ: Οξεία

Δημοσίευση από nmnovice00 »

Αγαπητέ giorgis, κατ' αρχήν καλώς ήλθες στο forum.

Ανοίγεις μεγάλο θέμα με τα ερωτήματα αυτά. Ίσως το καθένα από τα ερωτήματά σου να αποτελούσε ένα ξεχωριστό θέμα στο forum από μόνο του.

Θα δώσω από την δική μου μικρή εμπειρία και γνώση κάποιες αδρές σκέψεις και απόψεις για κάθε ένα από αυτά, χωρίς αξιώσεις πληρότητας και απολυτότητας, γιατί είναι πολύ μεγάλα θέματα αυτά που αφορούν στον τρόπο που η γραφή εξελίχθηκε και μεταπήδησε από αυτήν του Πέτρου Λαμπαδαρίου (ΠΛ εις το εξής) στην νέα. Και φυσικά, δεν τίθεται θέμα μόνο με την οξεία.

Για να απαντήσει κανείς αν θα έπρεπε να υπάρχει στην νέα μέθοδο η οξεία (αναφέρεσαι ίσως στα χφφ των εξηγήσεων των 3 διδασκάλων που την συναντάμε, τουλάχιστον ως σχήμα, αλλά ίσως και στις εκδόσεις του Βουκουρεστίου υπό Πέτρου Εφεσίου, όπου επίσης υπάρχει), θα πρέπει να εξακριβώσει τί ακριβώς έκανε στην αμέσως προγενέστερη γραφή και τί έκανε ακόμα παλαιότερα. Αλλά, το θέμα είναι κατά την γνώμη μου ότι τα σημάδια από μόνα τους, και στην παλαιά γραφή, δεν "παράγουν" μέλος αλλά καταγράφουν μέλος. Δεν γεννούν τα σημάδια μέλος, αλλά σημειώνουν μέλος που ήδη υπάρχει. Οι διάφορες τοποθετήσεις της οξείας, αλλά και άλλων σημαδιών, σε ένα κείμενο παλαιάς γραφής δεν σημαίνει ότι η οξεία πάντα κάτι κάνει εκεί που μπαίνει, απλά για να δικαιολογεί το σχήμα της, αλλά ότι και αυτή ως σημάδι, αποτελεί εργαλείο μιας ευρύτερης μουσικής ορθογραφίας. Εξάλλου, και στην παλαιά γραφή ως θέσεις "οξείας" είναι γνωστές πολύ συγκεκριμένες θέσεις και όχι κάθε θέση που η οξεία εμπλέκεται. Και το ότι η οξεία έχει την τάση να κάνει συγκεκριμένα πράγματα στις χαρακτηριστικές της θέσεις (που για αυτό ονομάζονται "οξεία" γενικώς), δεν σημαίνει ότι κάνει ίδια ή παρόμοια πράγματα σε άλλες θέσεις που την βρίσκουμε. Αλλού στηρίζει κεντήματα (χαρακτηριστική ορθογραφία λυγίσματος), αλλού (σε πολύ παλαιά κείμενα) σημειώνει μια υπερβατή ανάβαση που ακολουθείται από ίσον κ.ο.κ. Εξάλλου, ως θέσεις οξείας είναι γνωστές οι στενογραφικές θέσεις. Στην γραφή ΠΛ η οξεία, τις περισσότερες φορές, αποτελεί μέρος ενός συνόλου σημαδιών που μπαίνουν στην σειρά για να αναλύσουν μια στενογραφική θέση με εκτενές μέλος, που μπορεί και να μην έχει καθόλου σχέση με την οξεία. Π.χ., αν δείς ανελυμένη μια θέση ουρανίσματος από τον ΠΛ στην δική του γραφή, θα δείς διάφορες οξείες μέσα που απλά αποτελούν μέρος ενός μεγάλου συνόλου σημαδιών που μπαίνουν ορθογραφικά το ένα δίπλα στο άλλο για να καταγράψουν την ανάλυση. Τί μπορεί να πεί κανείς για την οξεία σε αυτήν την περίπτωση; Μόνο ότι χρησιμοποιείται ορθογραφικά ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου σημαδιών που αναλύει κάτι πολύ ευρύτερο από την ίδια.

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλά χφφ του 18ου αι. με την γραφή ΠΛ, η οξεία, συχνάκις αντικαθίσταται με ολίγον, ακόμα και στις χαρακτηριστικότερες θέσεις της.

Για το αν ο Καράς γνώριζε την ενέργεια της οξείας και σε τί βαθμό, δεν μπορώ εγώ να είμαι απόλυτος. Αυτό που ξέρω είναι ότι τουλάχιστον σε επίπεδο θεωρητικού, προσπάθησε να της δώσει συγκεκριμένες ενέργειες (όπως έκανε και με άλλα σημάδια) ακόμα και σε περιπτώσεις που αυτή έπαιζε μόνο ρόλο ορθογραφίας και τίποτε άλλο. Και σε αυτό κατά την γνώμη μου έσφαλε. Γιατί, το να θέλεις να επανενεργοποιήσεις ένα σημάδι με όλη την ορθογραφία του (που νομίζω, εκτός από λίγα σημεία, επανήλθε στο σύστημα Καρά σωστά), απλά για να διατηρηθεί η ιστορικότητα της ορθογραφίας που σε κάποια στιγμή μπορεί να εξαργυρωθεί και στην μουσικολογική έρευνα με σημαντικά πορίσματα, αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το συζητήσουμε. Το να πάς όμως και να πείς ότι όποτε βλέπεις οξεία κάνεις τούτο και εκείνο, και μάλιστα χωρίς πολλά τεκμήρια, αυτό είναι επικίνδυνο και προς αποφυγήν, κατά την γνώμη μου.

Κατ' αναλογίαν, μπορεί να δεί κανείς το παράδειγμα της ελληνικής γλώσσας. Γιατί χρησιμοποιούμε το πολυτονικό σύστημα ακόμα (όπως κι εσύ κάνεις); Έχουμε πλήρη γνώση και αίσθηση του τί σημαίνουν όλοι αυτοί οι τόνοι και τα πνεύματα, ή διατηρούμε την ιστορικότητα της γραφής μας, για να μην αποκοπούμε τελείως από την λογική που κάποτε αυτή έκρυβε; Κάπως έτσι βλέπω το θέμα και της μουσικής γραφής. Οι τύποι δεν είναι πάντα άνευ ουσίας.

Για το πώς χρησιμοποιείται η οξεία από τον ΠΛ, θα σου έλεγα ότι μάλλον χρησιμοποιείται ορθογραφικά, εκτός από τις θέσεις εκείνες τις χαρακτηριστικές της οξείας, που δεν έχουν πλέον αργό μέλος βέβαια, αλλά και στο σύντομο κάνουν κάτι που θυμίζει και έχει ευθεία αναφορά στην παλαιότερη (στενογραφικότερη) του ΠΛ γραφή. Μια τέτοια θέση, για να είμαι κατανοητότερος, είναι η θέση της οξείας στο κεκραγάριο ΠΛ του α' ήχου στην συλλαβή ε-κέ-κρα-ξα. Αυτό το σημείο έχει ευθεία αναφορά στην παλαιά θέση οξείας, ως προς την ορθογραφία κατ' αρχήν, αφετέρου δε, εκτελείται συνήθως με ανέβασμα της φωνής ένα τόνο πιό πάνω, και μάλιστα μαλακά, κι όχι κοφτά, κάτι που θυμίζει την έναρξη της θέσεως της στενογραφικής οξείας.

Ελπίζω να βοήθησα λίγο, αν και το θέμα έχει και πάρα πολλές άλλες παραμέτρους και δεν εξαντλείται τόσο εύκολα.

Ευχάς.

πΝ
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος nmnovice00 την 18 Αύγ 2010, 12:27, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
"ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις·... οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι." (Ματθ. ιβ', 25-27)
Άβαταρ μέλους
giorgis
Τακτικός
Δημοσιεύσεις: 21
Εγγραφή: 18 Αύγ 2010, 08:24

Απ: Οξεία

Δημοσίευση από giorgis »

Κατ᾿ ἀρχήν εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως. Ἄν δέν σᾶς κουράζω, θά ἤθελα μερικές ἐπιπλέον διευκρινήσεις.
nmnovice00 έγραψε: Οι διάφορες τοποθετήσεις της οξείας, αλλά και άλλων σημαδιών, σε ένα κείμενο παλαιάς γραφής δεν σημαίνει ότι η οξεία πάντα κάτι κάνει εκεί που μπαίνει, απλά για να δικαιολογεί το σχήμα της, αλλά ότι και αυτή ως σημάδι, αποτελεί εργαλείο μιας ευρύτερης μουσικής ορθογραφίας.
...
αν δείς ανελυμένη μια θέση ουρανίσματος από τον ΠΛ στην δική του γραφή, θα δείς διάφορες οξείες μέσα που απλά αποτελούν μέρος ενός μεγάλου συνόλου σημαδιών που μπαίνουν ορθογραφικά το ένα δίπλα στο άλλο για να καταγράψουν την ανάλυση. Τί μπορεί να πεί κανείς για την οξεία σε αυτήν την περίπτωση; Μόνο ότι χρησιμοποιείται ορθογραφικά ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου σημαδιών που αναλύει κάτι πολύ ευρύτερο από την ίδια.
Αὐτή ἡ ὀρθογραφία ὅμως πῶς προέκυψε; Δέν ἦταν καταγραφή μιᾶς ὑπάρχουσας προφορικῆς παραδόσεως;
nmnovice00 έγραψε:Για το πώς χρησιμοποιείται η οξεία από τον ΠΛ, θα σου έλεγα ότι μάλλον χρησιμοποιείται ορθογραφικά, εκτός από τις θέσεις εκείνες τις χαρακτηριστικές της οξείας, που δεν έχουν πλέον αργό μέλος βέβαια, αλλά και στο σύντομο κάνουν κάτι που θυμίζει και έχει ευθεία αναφορά στην παλαιότερη (στενογραφικότερη) του ΠΛ γραφή. Μια τέτοια θέση, για να είμαι κατανοητότερος, είναι η θέση της οξείας στο κεκραγάριο ΠΛ του α' ήχου στην συλλαβή ε-κέ-κρα-ξα. Αυτό το σημείο έχει ευθεία αναφορά στην παλαιά θέση οξείας, ως προς την ορθογραφία κατ' αρχήν, αφετέρου δε, εκτελείται συνήθως με ανέβασμα της φωνής ένα τόνο πιό πάνω, και μάλιστα μαλακά, κι όχι κοφτά, κάτι που θυμίζει την έναρξη της θέσεως της στενογραφικής οξείας.
Μήπως θά σᾶς ἦταν εὔκολο νά ἐπισυνάψετε κάποιες φωτογραφίες τῶν περιπτώσεων αὐτῶν;
nmnovice00 έγραψε:Γιατί, το να θέλεις να επανενεργοποιήσεις ένα σημάδι με όλη την ορθογραφία του (που νομίζω, εκτός από λίγα σημεία, επανήλθε στο σύστημα Καρά σωστά), απλά για να διατηρηθεί η ιστορικότητα της ορθογραφίας που σε κάποια στιγμή μπορεί να εξαργυρωθεί και στην μουσικολογική έρευνα με σημαντικά πορίσματα, αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το συζητήσουμε. Το να πάς όμως και να πείς ότι όποτε βλέπεις οξεία κάνεις τούτο και εκείνο, και μάλιστα χωρίς πολλά τεκμήρια, αυτό είναι επικίνδυνο και προς αποφυγήν, κατά την γνώμη μου.
Ὁ Πέτρος Ἐφέσιος χρησιμοποίησε τήν ὀξεία "σωστά"; (Δηλαδή μέ τήν λογική τῆς παλαιᾶς γραφῆς); Νομίζω πώς κάποιες δέν στέκουν, πχ ὀξεία - κεντήματα - γοργόν μέ ἀκολουθοῦσα ἀπόστροφο. Μήπως τήν τύπωσε χωρίς συνειδητή γνώση, ἁπλά ἀντιγράφοντας τό χργφ πού εἶχε μπροστά του (ἀπ᾿ ὅσο γνωρίζω ὁ Χουρμούζιος στά χργφ του, τήν ἔγραφε ἀπό συνήθεια -ἦταν κωδικογράφος τῆς παλαιᾶς γραφῆς- χωρίς σύστημα καί χωρίς νά δίνει σημασία, καθώς ἡ ὀξεία δέν συμπεριλαμβανόταν στήν Νέα Μέθοδο καί θεωροῦσε ὅτι γράφει ὀλίγον).
Άβαταρ μέλους
nmnovice00
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 181
Εγγραφή: 16 Δεκ 2009, 20:10

Απ: Οξεία

Δημοσίευση από nmnovice00 »

giorgis έγραψε:Κατ᾿ ἀρχήν εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως. Ἄν δέν σᾶς κουράζω, θά ἤθελα μερικές ἐπιπλέον διευκρινήσεις.
Αὐτή ἡ ὀρθογραφία ὅμως πῶς προέκυψε; Δέν ἦταν καταγραφή μιᾶς ὑπάρχουσας προφορικῆς παραδόσεως;
Ναι. Για καταγραφή περισσότερο μιλάμε με την προσδιοριστική της μορφή, με χρήση της γραφής ΠΛ. Για την στενογραφική σημειογραφία, καταγραφή είναι ωσαύτως, αλλά όχι προσδιοριστική. Περιγραφική. Εκεί, όντως πρέπει να θυμάσαι το μέλος και την ιδέα των θέσεων για να ψάλλεις. Εκεί, όντως τα σημάδια παίζουν σημαντικότερο ρόλο ως προς το σχήμα και τις ιδιότητές τους στο να μας κατευθύνουν τί μέλος να ψάλλουμε. Είναι, λοιπόν, λιγότερο "καταγραφή" και περισσότερο γενική "κατεύθυνση" του μέλους. Και για αυτό υπάρχουν και μεγάλες αποκλίσεις στις εξηγήσεις κάποιων αρχαίων μελών. Όταν κάποιο αρχαίο (χρονικά και γραφικά) μέλος εξηγείται χωρίς να υπάρχει ζωντανή η παράδοση του μέλους του στους εξηγητές, τότε η γραφή και όχι η ισχυρή προφορική παράδοση κατευθύνει την εξήγηση. Και οι διάφορες θέσεις έχουν κάποιες φορές και παραπάνω από μία χαρακτηριστικές εξηγήσεις, με αρκετή απόκλιση μεταξύ τους σε κάποιες περιπτώσεις. Έτσι δικαιολογούνται σε ορισμένα μέλη αποκλίσεις στις εξηγήσεις, ενώ σε άλλα μέλη με ισχυρή παράδοση οι εξηγήσεις συγκλίνουν πολύ (π.χ. Κεκραγάρια Δαμασκηνού) γιατί επιλέγεται από όλους η συγκεκριμένη ερμηνεία εκάστης θέσεως που η παράδοση διέσωσε εκεί. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο εξειδικευμένο θέμα. Ας μην επεκταθούμε. Αυτό που τονίζω εδώ είναι ότι κακώς κατά την γνώμη μου δίνεται τόση μεγάλη βαρύτητα στο θέμα "ερμηνεία των σημαδιών" όταν μιλάμε για αναλυτική γραφή ΠΛ. Περισσότερο ορθογραφία και καταγραφή υπάρχει παρά ερμηνεία (χωρίς να είμαι και ισοπεδωτικός). Ερμηνεία υπάρχει μάλλον στην στενογραφική μορφή της σημειογραφίας, κατά την γνώμη μου. Οι ερμηνευτικές προσεγγίσεις στην γραφή ΠΛ ύπάρχουν βέβαια, αλλά θέλει πολύ προσοχή να δώσεις την πρέπουσα βαρύτητα στα σημεία που χρειάζεται και όχι παντού αδιακρίτως.
Μήπως θά σᾶς ἦταν εὔκολο νά ἐπισυνάψετε κάποιες φωτογραφίες τῶν περιπτώσεων αὐτῶν;
Εύκολο όχι. Ο χρόνος είναι λίγος και το μάζεμα τεκμηρίων χρονοβόρο. Ας δώσω όμως λίγα παραδείγματα:
Η οξεία στο σημείο "ε-κέ-κρα-ξα"
Οξεία στην γραφή ΠΛ.gif
Η εξήγηση από Γρηγόριο Πρωτοψάλτη (ΓΠ εις το εξής)
Οξεία εξήγηση Γρηγορίου.gif
Αντίστοιχη θέση στο Πασαπνοάριο του α'
Οξεία στην γραφή ΠΛ 1.gif
Η εξήγηση από Αναστασιματάριο Εφεσίου (1820)
Οξεία στην γραφή Εφεσίου.gif
Η ερμηνεία του σημείου από Κων/νο Πρίγγο
Ερμηνεία οξείας υπό Πρίγγου.gif
Η οξεία αυτή στον εριμολογικό α' στην παλαιά γραφή
Οξεία του ειρμολογικού α' παλαιά γραφή.gif
Η εξήγησή της
Εξήγηση οξείας του ειρμολογικού α'.gif
Αντίστοιχη οξεία σε αργό μέλος (παπαδική εν προκειμένω, αλλα στην περίπτωση αυτή είναι ίδια και στο στιχηράριο)
Αργή οξεία από Κουκουμά παλαιά γραφή.gif

Η εξήγηση από Χουρμούζιο Χαρτοφύλακα (ΧΧ εις το εξής)
Αργή οξεία από Κουκουμά εξήγηση ΧΧ.gif
Ὁ Πέτρος Ἐφέσιος χρησιμοποίησε τήν ὀξεία "σωστά"; (Δηλαδή μέ τήν λογική τῆς παλαιᾶς γραφῆς); Νομίζω πώς κάποιες δέν στέκουν, πχ ὀξεία - κεντήματα - γοργόν μέ ἀκολουθοῦσα ἀπόστροφο. Μήπως τήν τύπωσε χωρίς συνειδητή γνώση, ἁπλά ἀντιγράφοντας τό χργφ πού εἶχε μπροστά του (ἀπ᾿ ὅσο γνωρίζω ὁ Χουρμούζιος στά χργφ του, τήν ἔγραφε ἀπό συνήθεια -ἦταν κωδικογράφος τῆς παλαιᾶς γραφῆς- χωρίς σύστημα καί χωρίς νά δίνει σημασία, καθώς ἡ ὀξεία δέν συμπεριλαμβανόταν στήν Νέα Μέθοδο καί θεωροῦσε ὅτι γράφει ὀλίγον).
Δεν μπορούμε γενικώς να είμαστε απόλυτοι για το σκεπτικό των εξηγητών. Είπα και στην πρώτη απάντησή μου πως πιστεύω βασικά κι εγώ ότι η διατήρηση της οξείας είχε περισσότερο ιστορικό (όχι μουσειακό) ρόλο, και όχι τόσο ερμηνευτικό (πλήν ολίγων, όπως είπα, εξαιρέσεων). Ναι, σωστή είναι η ορθογραφία του Εφεσίου. Και για το παράδειγμα που έδωσες δεν πρέπει να προβληματίζει το γοργό. Το αν θα μπεί οξεία, είτε στην παλαιά είτε στην νέα γραφή, είναι ανεξάρτητο το χρονικών σημαδιών. Έχει να κάνει με τον περίγυρο των φωνητικών σημαδιών (ποσοτικών) και όχι των αφώνων.
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
"ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις·... οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι." (Ματθ. ιβ', 25-27)
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Απ: Οξεία

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

Πάτερ Νικόλαε, τι να πω, παρά μόνο να σας ευχαριστήσω για τις επιστημονικές και ξεκάθαρες εξηγήσεις σας σε αυτό το δύσκολο (και δυσ/α-πρόσιτο στους πολλούς) θέμα της παλαιάς γραφής, που δείχνουν σοβαρό ερευνητή που έχει εντρυφήσει χρόνους πολλούς στο αντικείμενο.

Ευχαριστούμε πολύ.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
Άβαταρ μέλους
nmnovice00
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 181
Εγγραφή: 16 Δεκ 2009, 20:10

Απ: Οξεία

Δημοσίευση από nmnovice00 »

panayiotis έγραψε:Πάτερ Νικόλαε, τι να πω, παρά μόνο να σας ευχαριστήσω για τις επιστημονικές και ξεκάθαρες εξηγήσεις σας σε αυτό το δύσκολο (και δυσ/α-πρόσιτο στους πολλούς) θέμα της παλαιάς γραφής, που δείχνουν σοβαρό ερευνητή που έχει εντρυφήσει χρόνους πολλούς στο αντικείμενο.

Ευχαριστούμε πολύ.
Παναγιώτη,

Σε ευχαριστώ για τα πάντα καλά λόγια σου, και πάνω από όλα για την φιλοξενία σου σε αυτό το forum.
Οι χρόνοι δεν είναι πολλοί (δεν θα μπορούσαν να είναι και πολλοί λόγω ηλικίας), αλλά για κάποια περίοδο ήταν αρκετά ποιοτικοί. Σημασία έχει ότι το αντικείμενο αυτό έχει τεράστιο εύρος και βάθος, και ένα σωρό πράγματα παραμένουν μέχρι σήμερα ανεξερεύνητα. Για τον λόγο αυτό παραμένω πάντα επιφυλακτικός σε απόλυτες εκφράσεις, γιατί στην πορεία χρειάστηκε πολλές φορές να αναθεωρήσω απόψεις και να πάρω πίσω πράγματα που ίσως είπα κάπου με απολυτότητα και που η εν λόγω μελέτη με ανάγκασε να ξανασκεφτώ. Θέλει λίγο ειλικρίνια αυτό.

Όποτε υπάρχει ενδιαφέρον θα προσφέρω ό,τι γνωρίζω, ό,τι έχω αποκομίσει από την μικρή μου προσπάθεια.

Ευχές!
πΝ
"ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις·... οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι." (Ματθ. ιβ', 25-27)
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αρχαία (Βυζαντινή) Μουσική Γραφή και Θεωρία”