dkalpakidis έγραψε:Από που υπάρχει η συνήθεια αντικαταστάσεως του "Πατέρα, Υιόν" με τον ψαλμικό στίχο "Αγαπήσω σε";
Από παλαιές συνθέσεις πάντως έχω υπόψιν και το ένα και το άλλο σε αργόν μέλος, οπότε και οι δύο ύμνοι χρησιμοποιούνται ως καλυπτήριοι ύμνοι για την διάρκεια του εν Χριστώ ασπασμού (;)
Πολύ καλή ερώτηση, και μία που την έχω συζητήσει με αρκετούς συναδέλφους.
Το κείμενον της Θείας Λειτουργίας (όπως την έγραψε ο Αγ. Ιω. ο Χρυσόστομος) απαιτεί το "Πατέρα Υιόν". Απλούστατα. Ο ιερεύς εκφωνεί, "Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν." ΤΙ θα ομολογήσωμεν; Η ομολογία της Πίστεώς μας είναι ο Τριαδικός Θεός, οπότε το σωστό είναι το "Πατέρα Υιόν".
Εις το Οικουμενικό Πατριαρχείον, γνωρίζουμε ότι ο Πατριάρχης λειτουργεί μόνον τέσσερεις φορές τον χρόνο. Τις φορές που γίνετε Πατριαρχική και Συνοδική Συλλειτουργία, έχουμε αρκετούς αρχιερείς που, σε ακριβώς αυτό το σημείο της Λειτουργίας, αλληλο-ασπάζονται με τον εν Χριστώ ασπασμό. Το μικρό τροπάριο "Πατέρα Υιόν" δεν είναι αρκετό να καλύψη τον χρόνο που απαιτεί ο ασπασμός. Γι' αυτό μελοποιήθηκε το "Αγαπήσω σε Κύριε" και τώρα κάνουμε την δουλειά μας. Έχω την γνώμη ότι το "Πατέρα Υιόν", σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμα λέγεται, αλλά "χύμα" (όπως το ζευγάρι "Δόξα σοι Κύριε"/"Εις πολλά έτη" του Ευαγγελίου). Ίσως να κάνω λάθος σ' αυτό, αλλά μου φαίνεται ότι θα ήταν το σωστό, έτσι για να ολοκληρωθή η εκφώνηση του ιερέως με την σωστή απάντηση, και μετά να ψαλλή το αργό "Αγαπήσω σε" για να καλύψη τον χρόνο.
Κατά καιρούς και χρόνους, έχει γίνει κάπως παράδοση να "συνηθίζεται να ψαίλνετε" (όπως μου έχει πει ο Πατήρ Σεραφείμ Φαράσογλου, όταν μου εξηγούσε αυτό το θέμα) το "Αγαπήσω σε Κύριε" σε κάθε συλλείτουργο. Δηλαδή, κανονικά, δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο ότι το "Αγαπήσω σε Κύριε" θα αντικαταστήση το "Πατέρα Υιόν" όταν γίνεται συλλείτουργο, αλλά "κατά παράδοσιν, συνηθίζεται να ψαίλνετε".
Απόστολος