Κατά το Τυπικόν υπό του π. Γεωργίου Ρήγα (
http://typikon.analogion.net/Polueleos.htm )
«Εν πάση Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή και εν μνήμη εορταζομένου αγίου, ήτις ήθελεν έχει κάθισμα πολυελέου, μετά τα καθίσματα της β' στιχολογίας του όρθρου στιχολογείται και ο πολυέλεος.
Ο πολυέλεος αποτελείται εκ των δύο πρώτων ψαλμών του ιθ' καθίσματος του Ψαλτηρίου, και εκ σειράς στίχων καταλλήλων δια την εορτήν, ή τον άγιον, εκ διαφόρων ψαλμών εκλελεγμένων, οίτινες ομού εκλογή ονομάζεται [σημ. βλέπε «Εκλογάριον», εκδ. Βασ. Ρηγοπούλου].
Ψάλλεται δε ο πολυέλεος ούτω: Άρχεται ο δεξιός χορός του πρώτου ψαλμού ούτω· Δούλοι Κύριον. Αλληλούια. Αινείτε το όνομα Κυρίου, αινείτε δούλοι Κύριον. Αλληλούια. Ο αριστερός χορός τον έτερον στίχον, καί ούτω καθεξής ψάλλονται εν συνεχεία εναλλάξ υπό των χορών οι στίχοι του πρώτου ψαλμού, μεθ' ους ευθύς οι στίχοι του δευτέρου ψαλμού Εξομολογείσθε τω Κυρίω, αρχομένου και αυτού εκ δεξιων, και μετ' αυτούς τέλος οι στίχοι της εκλογής. Εις το τέλος δε εκάστου στίχου επιψάλλεται καί ανά έν Αλληλούια, εις τε τον πρώτον ψαλμόν καί εις την εκλογήν. Εν δε τω δευτέρω ψαλμώ εν εκάστω στίχω ψάλλονται καί δύο Αλληλούια, εν μεν προ της εις πάντας τους στίχους επαναλαμβανομένης φράσεως Ότι είς τον αιώνα το έλεος αυτού, εν δε μετ' αυτήν, ως επί παραδείγματι: Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός. Αλληλούια. Ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού. Αλληλούια.
Πληρωθείσης δε καί της εκλογής, ή ψάλλονται τα συνήθη Δόξα, καί νυν. Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα Σοι ο Θεός εκ γ'. Η ελπίς ημών Κύριε δόξα σοι. Ή, όπερ καί συνηθέστερον, ψάλλονται τα λεγόμενα μεγάλα δοξαστικά του πολυελέου, ως κείνται εν τοίς μουσικοίς βιβλίοις.
Σημειωτέον δε ότι τινές, όταν παραλείπωσι τα μεγάλα ταύτα δοξαστικά χάριν συντομίας, δεν ψάλλουσι τα Δόξα, καί νυν. Αλληλούϊα κτλ. ως ελέχθη, άλλ' ο μεν δεξιός χορός Δόξα, Τον Πατέρα προσκυνήσωμεν κτλ., ο δε αριστερός Και νυν, Την Μητέρα Σου προσάγει Σοι, τα δύο δηλαδή τελευταία τροπάρια των μακαρισμών της Κυριακής του α' ήχου.
Εάν εορτή ή άγιος μετά πολυελέου τύχη εν Κυριακή, ο πολυέλεος ψάλλεται μετά τον άμωμον καί την μετ' αυτόν υπακοήν. Μόνον Δεσποτικής εορτής εκ των μεγάλων τυχούσης εν Κυριακή, καταλιμπάνεται ο άμωμος καί ψάλλεται μόνον ο πολυέλεος μετά τα καθίσματα της β' στιχολογίας.
Εάν δε εορτή έχουσα πολυέλεον τύχη εν τη Κυριακή της Απόκρεω ή της Τυρινής, εν τω πολυελέω, μετά τον πρώτον και δεύτερον ψαλμόν του ιθ' καθίσματος, ψάλλεται και ο τρίτος αυτού ψαλμός, ήτοι το Επί των ποταμών Βαβυλώνος, μεθ' έκαστον του οποίου στίχον επιψάλλεται ωσαύτως καί ανά εν Αλληλούια. Μετά δε τον τελευταίον αυτού στίχον επισυνάπτονται οι στίχοι της εκλογής του αγίου ή της εορτής καί είτα τα δοξαστικά.
Όταν ο πολυέλεος τυχόν αναγινώσκηται, παραλείπονται τα εις τους στίχους αυτού παρενειρόμενα Αλληλούια καί αναγινώσκεται ως τις απλή στάσις Ψαλτηρίου· εις δε το τέλος λέγονται τα Δόξα, καί νυν. Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια, δόξα Σοι ο Θεός εκ γ'. Η ελττίς ημών Κύριε δόξα σοι. Ούτε δε καί εν τη αρχή του πρώτου ψαλμού προτάσσεται τι, αλλ' απλώς άρχεται η ανάγνωσις άνευ τινός ετέρου από του πρώτου στίχου, ούτω: Αινείτε το όνομα Κυρίου κτλ.»
[Τ.Γ.Ρ.] Τυπικὸν ὑπὸ τοῦ Οἰκονόμου Γεωργίου Ρήγα (1884-1961), ἐκδοθὲν ὑπὸ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἰδρύματος Πατερικῶν Μελετῶν, Θεσσαλονίκη 1994.