Στερέωσόν με Χριστέ επί την (άσειστον) πέτραν των εντολών...

Διορθωτέα και μη Διορθωτέα, στα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας.
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Στερέωσόν με Χριστέ επί την (άσειστον) πέτραν των εντολών...

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

Ο Ειρμός της γ' ωδής του κανόνος της Κυριακής του Θωμά σε μουσικά ειρμολόγια έχει ως εξής: "Στερέωσόν με Χριστέ επί την άσειστον πέτραν των εντολών Σου..."

Το Πεντηκοστάριον τον έχει χωρίς την προσθήκη "άσειστον".
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
stelstam
Γενικός Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 28
Εγγραφή: 14 Φεβ 2008, 16:18

Re: Στερέωσόν με Χριστέ επί την (άσειστον) πέτραν των εντολών...

Δημοσίευση από stelstam »

Πολλά συγχαρητήρια Παναγιώτη!

Πρόκειται μάλλον περί λάθους... Μια πέτρα όσο μεγάλη και αν είναι, μπορεί να μετακινηθεί. Για αυτό χρειάζεται η συνοδεία της λέξης "άσειστος". Για να δηλωθεί ότι οι εντολές Του είναι αμετακίνητες και αμετάβλητες στο πέρασμα των αιώνων και ότι κανένας δεν μπορεί να τις αλλάξει ή να τις αλλοιώσει.
...έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν η μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου... (Ματθ. ε', 18)

Αλλά και αλλιώς να το δούμε, ότι δηλαδή αναφέρεται σε εμάς το "άσειστος", αφού λέει "Στερέωσον με..." πάλι πρέπει να μπει, αφού οφείλουμε να είμαστε αμετακίνητοι στην πίστη και στις εντολές Του.

Γιατί εάν παραλειφθεί, το βάρος του νοήματος πάει στην ...πέτρα, όπου μια πέτρα το μόνο χαρακτηριστικό που έχει είναι ότι είναι σκληρή και άρα πρέπει να δεχτούμε ότι οι εντολές Του είναι ...σκληρές(!!!). Με την φράση όμως "άσειστον πέτραν", το βάρος πάει στην λέξη "άσειστον" όπου και αποδίδεται το πραγματικό νόημα.


Εγώ πάντως πρόσθεσα στο πεντηκοστάριο με το χέρι την λέξη "άσειστον".

Στέλιος
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος stelstam την 01 Μάιος 2008, 11:38, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Re: Στερέωσόν με Χριστέ επί την (άσειστον) πέτραν των εντολών...

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

Χριστός ανέστη!

Στέλιο εγώ τείνω προς την γνώμη ότι το "άσειστον" δεν χρειάζεται. Δηλ. το Πεντηκοστάριον το έχει σωστά.

Και αλλού απαντά η πέτρα χωρίς το επίθετο "άσειστος", http://www.analogion.net/glt/texts/Tri/cross.uni.htm
«Στερέωσον Δέσποτα Χριστέ, τῶ Σταυρῶ σου ἐν πέτρᾳ μὲ τὴ τῆς πίστεως μὴ σαλευθῆναι τὸν νοῦν, ἐχθροῦ προσβολαὶς τοῦ δυσμενοῦς, μόνος γὰρ εἶ ἅγιος».

Αν δεις η φράση "επί την πέτραν των εντολών σου" έχει 10 συλλαβές. Αν προσθέσουμε και το "άσειστον" έχει 13 συλλαβές. Τα υπόλοιπα τροπάρια όμως της γ' ωδής του κανόνος στο ίδιο σημείο, από κόμμα σε κόμμα έχουν όλα 8 συλλαβές. Το 10 φαίνεται κοντινότερο νούμερο στο 8 από ότι το 13.

Αυτά η ταπεινή μου γνώμη.

Χριστός ανέστη,
Παναγιώτης.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
Άβαταρ μέλους
Δημήτριος
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 47
Εγγραφή: 13 Μαρ 2008, 21:24

Re: Στερέωσόν με Χριστέ επί την (άσειστον) πέτραν των εντολών...

Δημοσίευση από Δημήτριος »

Η πέτρα αγιογραφικά αποτελεί μυστήριο.
Λέγοντας πέτρα εννοούμε βράχο και όχι μικρή πέτρα.
Ο βράχος είναι φυσικά ασάλευτος και ακλόνητος.
Λέει όμως ο Παύλος. Οι πατέρες ημών πάντες υπό νεφέλην ήσαν, και πάντες δια θαλάσσης διήλθον, και πάντες εις τον Μωυσήν εβαπτίσαντο εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση, και πάντες το αυτό πόμα πνευματικόν έπιον. έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτραςη δε πέτρα ην ο Χριστός.
οοοοοοοοοοοοπ!
Πολύ για υδάτινο στοιχείο μας μιλάει. Μήπως ο Παύλος ήξερε κάτι περισσότερο; (Πολλοί πατέρες αδυνατούσαν να εξηγήσουν το συγκεκριμένο χωρίο)
Επιναν από πέτρα; Ακολουθούσε ο βράχος;
Λέει αλλού : Διέρρηξε πέτραν και ερρύησαν ύδατα, επορεύθησαν εν ανύδροις ποταμοί.
ψαλμός ΡΔ,39
Ετυχε να υπήρχε τόσο τεράστια ποσότητα νερού πίσω από την πέτρα που διέρρηξε ο Μωυσής ή η πέτρα έγινε νερό;
Υπάρχουν και στην μυθολογία παρόμοιες περιπτώσεις.
Ο Παναγιώτης μιας και είναι από την Αρχαία Κόρινθο θα έχει ακούσει για τον μυθολογικό ίππο Πήγασο που δια της οπλής του ανέβλυσε επί του Ακροκορίνθου η πηγή "Πειρήνη".
Υπάρχουν και άλλα παρόμοια στην μυθολογία που από βράχο ξεπηδά ύδωρ.

Ας δούμε το θέμα διαφορετικά.
Τι σχέση έχει η πέτρα με το νερό αρχαιοελληνικά;
Πρωτοελληνικά βεδ-βέδυ σήμαινε ύδωρ γλυκό, ηδύ. Μετατροπή τουβ και δ σε π και τ γίνεται πετ (ρα η κατάληξις)
Ετσι ο θεός των υδάτων ελέγετο Πετραίος (ο Ποσειδών) και Πετραία μια εκ των Ωκεανίδων νυμφών. Κρήνη εν Αθήναις Πεδύ και πηδυλίς κατά τον Ησύχιο η πέτρα εξ ής το ύδωρ ρέει.
πηδύειν=βλύζει, βρύειν. και Πίδαξ η λιβή, λιβάς η σταγόνα και η πηγή. Λα η πέτρα αλλά και κατά τον Ησύχιο λα-χνίζει = βρέχει. Η πέτρα εβραικά σελά (εξ ου και σιλωάμ , θα το εξετάσουμε άλλη φορά).

Σήμερα εορτάζουμε την Ζωοδόχο Πηγή.
Το ύδωρ εν ω τεράστια και φοβερά τελούνται.
Και σωμάτων και ψυχών θεραπεύονται τα πάθη.
Και των δαιμόνων φάλαγγες διώκονται.
Δημήτρης
stelstam
Γενικός Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 28
Εγγραφή: 14 Φεβ 2008, 16:18

Re: Στερέωσόν με Χριστέ επί την (άσειστον) πέτραν των εντολών...

Δημοσίευση από stelstam »

Παραθέτω τον ειρμό της γ' ωδής της 1ης Δεκεμβρίου. Παρόμοιο νόημα κατά το "άσειστον πέτρα". Νοηματικά, πρέπει η λέξη πέτρα να συνοδεύεται. Μουσικολογικά και αναφορικά με τον αριθμό των συλλαβών... εκεί προφανώς έχεις δίκιο Παναγιώτη...

«Ο πήξας επ’ ουδενός τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρήσας ασχέτως βρίθουσαν, επί την ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε».

Στέλιος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Διορθωτέα και μη”