ΑΝΑΛΟΓΙΟΝ

Εἰς τὸ τροπάριον τοῦ μνημοσύνου «Ἡ μόνη ἁγνὴ καὶ ἄχραντος Παρθένος», στὸ σημεῖο «ἡ Θεὸν ἀφράστως κυήσασα», ποιὸ εἶναι τὸ σωστό, «ἡ Θεὸν ἀφράστως κυήσασα» ἢ «ἡ Θεὸν ἀσπόρως κυήσασα»;

Αφράστως ίσως να σημαίνει υπέρ λόγον.

Στο " Η μόνη αγνή" τελειώνει "την ψυχήν του δούλου σου" .
Δούλοι της Παναγίας είναι κάπως προτεσταντικό.
Εγώ ψάλλω "τας ψυχάς των δούλων Αυτού"

Με αυτό το θέμα είχε ασχοληθεί και ο μακαριστός Ι.Φουντούλης, ο οποίος αναφέρει:
...στα χειρόγραφα και στα περισσότερα έντυπα, τα επίμαχα σημεία του κειμένου, έχουν: "η Θεόν ασπόρως κυήσασα, πρέσβευε του σωθήναι την ψυχήν του δούλου σου" ή σε πληθυντικό "τας ψυχάς των δούλων σου". Αυτό πρέπει να είναι και το αρχικό κείμενο. Το νόημα είναι πλήρες. Σε ορισμένα έντυπα αντί του "σωθήναι" απαντά το "ελεηθήναι". Σε άλλα δε, προστίθεται και το "υπέρ" (υπέρ του σωθήναι ή υπέρ του ελεηθήναι), που χωρίς να είναι λάθος, μάλλον φαίνεται να πλεονάζει, αφού μέσα στο "πρέσβευε" υπάρχει και η έννοια του "υπέρ" (πρεσβεύω υπέρ τινος). Όσο για την προσθήκη "και συγχωρηθήναι", μάλλον έχει προέλθει από ευλάβεια, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Μέσα στην αιτούμενη από Θεού σωτηρία και στο έλεος, εννοείται ότι συμπεριλαμβάνεται και η συγχώρηση των αμαρτιών και ό,τι άλλο η αγάπη του Θεού επιφυλάσει.
...Η αρχική γραφή είναι με το "ασπόρως" που είναι και το σωστό, η δε αλλαγή έγινε και γίνεται αυθαιρέτως για ψευτοευσεβίστικους λόγους, από μια ανόητη σεμνοτυφία που χαρακτηρίζει τους "καθώς πρέπει" χριστιανούς της εποχής μας...
...Τα λειτουργικά κείμενα δεν πρέπει να αλλοιώνονται με προσθήκες ή διορθώσεις κατά το δοκούν, που οδηγούν σε αυθαίρεσίες και υπερβολές

(Λειτουργικές Απορίες σελ 348 τομ. Ε')

Στέλιος

Δημήτρη αυτό που λέει την ψυχήν του δούλου Σου (όπου το Σου αναφέρεται στην Παναγία), μόνο προτεσταντικό δεν είναι. Οι αιρετικοί προτεστάντες είναι Θεοτοκομάχοι.

Σήμερα στο αντίδωρο έψαλλα το γνωστό "Παναγία Δέσποινα" (βαρύς εκ του ζω) του γ. Δανιήλ Δανιηλίδου του Κατουνακιώτου:

"Παναγία Δέσποινα υπό την σκέπην Σου πάντες οι δούλοι Σου τρέχομεν..."

Πιο αναλυτικά γράφω στο: http://analogion.net/forum/viewtopic.php?f=56&t=218

φιλικά,
παναγιώτης.

Λέει ο Παύλος ότι δεν μπορεί κάποιος να δουλεύει για 2 κυρίους.
Πάντα ο δούλος ήταν του τάδε. Καθ επέκταση και της γυναικός του , της μητρός του και των παιδιών του.
Ο δούλος είχε έναν κύριο κατά τα αρχαιοελληνικά συγγράμματα και κατά την γραφή.
Κι εμείς σαν χριστιανοί έχουμε έναν και μόνον. Εις Αγιος, εις Κύριος , ο Ιησούς Χριστός ο οποίος είναι τριαδικός.
Η Θεοτόκος αν και μητέρα του Θεού δεν παύει να είναι και δούλη του. Είπε η ίδια "ότι επέβλεψεν επί την Δούλην αυτού" δηλ. επί την δούλη Μαρία.
Στα λόγια της Γραφής δεν υπάρχει δόλος, αντίφαση ή παράφραση. Δεν υπάρχει παράφραση γιατί όλα είναι διαχρονικά. Αυτό που είπε η Παναγία είχε ειπωθεί ανέκφραστα προ γενέσεως χρόνου, γράφτηκε στους αιώνες τη στιγμή που το είπε.
Πολύ πριν το σχίσμα οι δυτικοί λαοί της ορθοδόξου εκκλησίας και ειδικά οι ισπανοί της βορείου ισπανίας τιμούσαν την θεοτόκο ως ίση με τον τριαδικό θεό. Ορθόδοξοι όντες της μιας εκκλησίας έκαναν σταυρό με 4 δάκτυλα. Αφού για πολιτικοδιοικητικά έγινε το σχίσμα "ανακάλυψαν" οι ανατολικοί ότι το λάθος των δυτικών ήταν ότι η Παναγία λατρευόταν ίση με τον Θεό. Στήριξαν τις πολιτικές διενέξεις σε δογματικά. Και δογματικά είχαν δίκιο.
Ο μόνος λατρευτός και προσκυνητός είναι ο θεός. Οι άγιοι και η παν-αγία συμμετέχεουν στην λατρεία. Λατρεύουν και δεν λατρεύονται. Δεν σώζουν οι ίδιοι αλλά μεσιτεύουν. Είμαστε δούλοι σε ανωτέρα φύση. Το μεσότοιχο είναι ο Χριστός.

Δημήτρη το θέμα των δούλων της Παναγίας το συνεχίζουμε εδώ, όπου και το αντιγράφω : http://analogion.net/forum/viewtopic.php?f=56&t=218

Και το σλαβονικό κείμενο είναι "ασπόρως"

Panagiotis έγραψε:Και το σλαβονικό κείμενο είναι "ασπόρως"

Πολύ χρήσιμες αυτές οι διασταυρώσεις! Ευχαριστούμε.

Παναγιώτης έγραψε:Εἰς τὸ τροπάριον τοῦ μνημοσύνου «Ἡ μόνη ἁγνὴ καὶ ἄχραντος Παρθένος», στὸ σημεῖο «ἡ Θεὸν ἀφράστως κυήσασα», ποιὸ εἶναι τὸ σωστό, «ἡ Θεὸν ἀφράστως κυήσασα» ἢ «ἡ Θεὸν ἀσπόρως κυήσασα»;

Τὸ Ἱερατικὸν τοῦ 1895, σ. 158, τὸ ἔχει «ἡ Θεὸν ἀσπόρως κυήσασα».
Τὸ Ἐγκόλπιον τῆς Ἀποστ. Διακονίας 2005, σ. 313, τὸ ἔχει «ἡ Θεὸν ἀσπόρως κυήσασα».
Τὸ Εὐχολόγιον τὸ Μέγα, 1891, σ. 394, τὸ ἔχει «ἡ Θεὸν ἀσπόρως κυήσασα».

Ἀς σημειωθεῖ ὅτι διαβάζοντας τὶς Καταβασίες τῆς Ἀναλήψεως, εἶδα ὅτι στὴν Θ' ᾨδή ἔχει:
«Σὲ τὴν ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον Μητέρα Θεοῦ, τὴν ἐν χρόνῳ τὸν ἄχρονον, ἀφράστως κυήσασαν, οἱ πιστοὶ ὁμοφρόνως μεγαλύνομεν»