Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Η Ψαλμωδία στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο.
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

Αντιγραφή από την ιστοσελίδα της ΟΜΣΙΕ (Ομοσπονδία Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος), http://omsie.gr/psaltis.htm

-------

ΑΡΧΙΜ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΒΑΛΛΗΝΔΡΑ
ΟΙ ΨΑΛΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

(Άρθρο του Μητροπολίτου από Πατρών κ. Νικοδήμου Βαλληνδρά, το οποίο δημοσιεύθηκε σε συνέχειες το 1964 στα πρώτα φύλλα της Εφημερίδας «Ιεροψαλτικά Νέα», Μηνιαίου Οργάνου του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών «Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός».

Είναι βεβαίως γνωστόν ότι, κατά τους ιερούς Κανόνας της Εκκλησίας οι Ψάλται θεωρούνται κατώτεροι Κληρικοί.
Όπως δε οι ανήκοντες εις τον ανώτερον Κλήρον (Επίσκοποι, Πρεσβύτεροι και Διάκονοι) καθίστανται τοιούτοι δια χειροτονίας, παρομοίως και οι αποτελούντες τον κατώτερον Κλήρον λαμβάνουσιν ειδικήν χειροθεσίαν υπό του οικείου Επισκόπου.

* * *
1. Πρώτος Κανών, όστις ομιλέι ρητώς περί Ψαλτών και χαρακτηρίζει τούτους ως ανήκοντας είς τον Κλήρον, είναι ο 26ος Αποστολικός Κανών. Δια του κανόνος τούτου ρυθμίζεται το θέμα του γάμου των Κληρικών εν γένει. Καθορίζεται η γνωστή απαγόρευσις του μετά την χειροτονίαν γάμου των ανωτέρων Κληρικών. Και προστίθεται: «των εις Κλήρον προελθόντων αγάμων κελεύομεν βουλομένως γαμείν Αναγνώστας και Ψάλτας μόνον.» Δηλαδή εκ πάντων των Κληρικών, μετά την εγκατάστασιν αυτών εις το εκκλησιαστικόν αυτών λειτούργημα (δια χειροτονίας ή δια χειροθεσίας), ο γάμος επιτρέπεται μόνον είς τους Αναγνώστας και τους Ψάλτας.

Η σημασία του Κανόνος τούτου εν σχέσει πρός τους Ψάλτας έγκειται όχι τόσο εις την περί του γάμου αυτών διάταξιν, αλλ' είς τό ότι ρητώς συγκαταριθμεί τους Ψάλτας μετά του Κλήρου, και δη προβαίνει και εις ρύθμισιν σοβαρού ζητήματος αφορώντος εις τους Κληρικούς εν γένει λαμβάνων ειδικήν πρόνοιαν περί των Ψαλτών.

2. Κατά την παλαιάν εποχήν οι Ψάλται, ως Κληρικοί, είχον το προνόμιον να ανέρχωνται επί του άμβωνος και επ' αυτού ιστάμενοι να ψάλωσιν ωρισμένα ψάλματα. Σχετικώς ο 33ος Κανών της Έκτης Οικουμενικής Συνόδου όπως μή επιτρέπηται εις ουδένα μή έχοντα κανονικήν χειροθεσίαν επισκόπου να αναβαίνη εις τον άμβωνα και να ψάλλη. Διατάσσει δε τούτο ελέγχων ωρισμένους «μή αποκειρομένους Ιεροψάλτας...» (τ.έ. μή προβαίνοντας εις χειροθεσίαν και κουράν των Ιεροψαλτών). Όθεν παραγγέλει: «μηδέ τινά συγχωρείν, επ' άμβωνος κατά τήν τών έν κλήρω καταλεγομένων τάξιν, τους θείους τώ λαώ λόγους υποφωνείν εί μήτι άν ιερατική κουρά χρήσηται ο τοιούτος, και την ευλογίαν υπό του οικείου ποιμένος κανονικώς υποδέξηται».

Συνοπτικώτερος αλλ' εξίσου απόλυτος, ο 15ος Κανών της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου διαλαμβάνει: «περί του μή δειν πλέον των κανονικών Ψαλτών των επί τον άμβωνα αναβαινόντων, και από διφθέρας ψαλλόντων, ετέρους τινάς εν τη Εκκλησία». Απαγορεύει δηλαδή να ψάλλει οιοσδήποτε εν τη Εκκλησία. Μόνον κανονικοί Ψάλται (κανονικώς χειροθετημένοι και κανονικώς εντεταγμένοι εις τον κατώτερον Κλήρον της Εκκλησίας) δύνανται να ψάλλωσιν.

3.Είναι επόμενον ότι, εφ' όσον η Εκκλησία θεωρεί τους Ψάλτας ως Κληρικούς και παρέχει εις αυτούς χειροθεσίαν παρά του Επισκόπου, επιβάλλονται εις αυτούς και ωρισμέναι υποχρεώσεις. Κυρίως η Εκκλησία, δια των ιερών αυτής Κανόνων, παροτρύνει του Ψάλτας να συνειδοτοποιήσουν την ιερότητα του λειτουργήματος αυτών και να διάγωσιν βίον μή απάδοντα προς την διακεκριμένην εν τη Εκκλησία θέσιν των.

Θα αναφέρωμεν, επί του παρόντος, δύο μόνον Αποστολικούς Κανόνας, τον 43ον και τον 69ον, οίτινες ρητώς ομιλούντες περί Ψαλτών αξιούσι παρ αυτών ιεροπρέπειαν και εκκλησιαστικήν συνειδησιν. Επιφυλασσόμεθα δ' όπως εν συνεχεία αναφέρωμεν και άλλας κανονικάς διατάξεις ομιλούσας περί ηθικών υποχρεώσεων των ανηκόντων εις τον κατώτερον εν γένει Κλήρον.

Και ο μεν πρώτος εκ των μνημονευθέντων Κανόνων επιτάσσει:« ...Ψάλτης τα όμοια ποιών (κύβοις σχολάζων και μέθαις) ή παυσάσθω ή αφοριζέσθω». Είναι προφανές ότι αξίωσις του Αποστολικού τούτου Κανόνος είναι όπως οι Ψάλται, καθό Κληρικοί, μή εκτρέπωνται εις αναρμόστους πράξεις, ώς είναι η χαρτοπαιξία και η μέθη. Παραλλήλως δ' ως θα είδομεν άλλοι Αποστολικοί Κανόνες απαγορεύουσιν εις τους κατωτέρους Κληρικούς ότι δεν είναι σύμφωνον προς τον ηθικόν νόμον. Απαίτησις άρα της Εκκλησίας είναι, όπως οι Ψάλται ίστανται εις υψηλήν ηθικήν στάθμην και μή εκπίπτωσιν εις χαμηλόν ηθικόν επίπεδον. Ο δε μνημονευθείς Κανών, ομιλών περί της τηρήσεως της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και εκάστης Τετάρτης και Παρασκευής αξιοί ίνα δίδωσι το παράδειγμα οι Κληρικοί, Ανώτεροι και Κατώτεροι, δεν παραλείπει δε να αναφέρη ρητώς και τους Ψάλτες: «Ει τις ...Ψάλτης την Αγίαν Τεσσαρακοστήν ού νηστεύει, ή Τετράδα ή Παρασκευήν», ορίζει ίνα εκπίπτη του κληρικού αυτού αξιώματος.

Ενδεικτικώς βεβαίως αναφέρομεν την περί νηστείας ταύτην κανονικήν διάταξιν. Είναι πρόδηλον ότι τοιαύται κανονικαί διατάξεις, διαλαμβάνουσαι μάλιστα ρητώς περί Ψαλτών και κατωτέρων Κληρικών, εκφράζουσι την απαίτησιν της Εκκλησίας όπως οι εν οιωδήποτε βαθμώ (ανωτέρω ή κατωτέρω) υπηρετούντες ώς κληρικοί Αυτής, σέβονται τας εκκλησιαστικάς εν γένει διατάξεις, έχωσιν ανεπτυγμένον το Εκκλησιαστικόν φρόνημα, και είναι πρόσωπα εγνωσμένης ευσεβείας και αρετής.

Πλήν των ιερών εκείνων Κανόνων, οίτινες ρητώς αναφέρουσι τους Ψάλτας και θεσπίζουσιν ειδικάς περί αυτών διατάξεις και πλήστοι άλλοι κανόνες της Εκκλησίας αφορώσιν είς τους Ψάλτας, βεβαίως και αναμφισβητήτως, εφ' όσον ομιλούσιν ευρύτερον περί των κατωτέρων εν γένει Κληρικών μετά των οποίων συγκαταλέγονται οι Ψάλται ως «κληρικοί έξω του Βήματος».

1.-Μεταξύ των Κανόνων τούων όχι ολίγοι καθορίζουσι τας ηθικάς υποχρεώσεις των ψαλτών. Ο 25ος Αποστολικός Κανών, επί παραδείγματι, λέγει ότι θεωρείται ανάξιος της τιμής να είναι Κληρικός - ούτε Κατώτερος - ο «επί πορνεία ή επορκία ή κλοπή αλούς». Ως ποινήν δε εις τους τα τοιαύτα πράξαντας ορίζει την έκπτωσιν από του αξιώματος του Κληρικού. Και ως μόνην επιείκειαν διά τους τοιούτους αναφέρει, να μή εξωεκκλησιάζονται, και αφορίζωνται δια να μή είναι διπλή η τιμωρία των (έκπτωσις από του βαθμού του Κληρικού και αφορισμός). «Λέγει γαρ η Γραφή: ούκ εκδικήσεις δις επί τω αυτώ». Δια να είναι δε σαφές ότι είς τήν διάταξιν ταύτην δεν περιλαμβάνονται μόνον οι ανώτεροι Κληρικοί (Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος) ο Κανών ρητώς επιλέγει: «ωσαύτως και οι λοιποί Κληρικοί» οι κατώτεροι δηλαδή, εν οίς, εκ των πρώτων είναι και οι Ψάλται.
Εκ του Κανόνος τούτου συνάγεται ότι , ούτως ειπείν, καθαιρείται ο Ψάλτης ο διαπράτων τας προμνημονευθείσας πράξεις. Καταβιβάζεται από την υψηλήν και διακεκριμένην εν τη Εκκλησία θέσιν του, και -επιεικώς - δεν εξάγεται εις τον Νάρθηκα, έξω του Ναού, οπού ήτο άλλοτε η θέσις των βαρέως αμαρτανόντων, αλλά του επιτρέπεται να μένη εντός του Ναού μετά των άλλων πιστών ώς εκπεσών Κληρικός. Ρητώς δε περί «καθαιρέσεως» και των Ψαλτών ομιλεί ο 4ος κανών της 6ης οικουμενικής Συνόδου.
Ο 54ος Αποστολικός Κανών, εξάλλου, αξιοί παρά παντός Κληρικού, Ανωτέρου και Κατωτέρου να μή συχνάζη εις ύποπτα κέντρα, «εν καπηλείω», και εις άλλα παρόμοια, διότι ταύτα δεν αποτελούν περιβάλλον κατάλληλον δι άνθρωπον υπηρετούντα τον Θεόν και την Εκκλησίαν.

2. - Άλλοι ιεροί Κανόνες ρυθμίζουσι πειθαρχικά ζητήματα. Απαιτούσι δ' όπως πάντες οι κατώτεροι σέβωνται τους ιεραρχικώς ανωτέρους των. Και ο μεν 55ος Αποστολικός κανών περιφρουρεί το κύρος του Επισκόπου και απαγορεύει είς πάντα κληρικόν οιουδήποτε βαθμού (και εις τους ψάλτας επομένως) να συμπεριφερθή υβριστικώς και ανευλαβώς προς Επίσκοπον. Ο δε επόμενος (56ος) επιβάλλει σεβασμόν προς πάντα Πρεσβύτερον και Διάκονον. Είναι πρόδηλον ότι ο Κανών ούτος, δια της φράσεως «εί τις Κληρικός υβρίσει Πρεσβύτερον ή Διάκονον αφοριζέσθω», αναφέρεται μάλλον εις τους κατωτέρους Κληρικούς (Αναγνώστας, Ψάλτας κ.τ.λ.), οίτινες οφείλουσι σεβασμόν πρός τους έσω του Βήματος Κληρικούς, Πρεσβυτέρους και Διακόνους. Έστω λοιπόν προς γνώσιν των ψαλτών των εν τω Ναώ υπηρετούντων, ότι δεν είναι «κανονικόν» να απολείπει αυτούς η διάκρισις και ο σεβασμός προς Διακόνους και Πρεσβυτέρους, και ότι ουδαμώς συμβιβάζονται προς την κανονικήν τάξιν της Εκκλησίας διαπληκτισμοί και φιλονικίαι μετά των ιερουργούντων εν γένει εν τη Εκκλησία. Και η παρακοή απλώς προς τους Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας (είτε Προϊσταμένους, είτε λειτουργούς), ακόμη και προς τους Διακόνους, επιτιμάται υπό των Κανόνων ως ανευλάβεια.

3.- Οι ιεροί Κανόνες δεν παραλείπωσι να ρυθμίσωσι και τας έναντι των πολιτικών αρχόντων υποχρεώσεις των εν τω Ναώ υπηρετούντων. Σχετικώς ο 84ος Αποστολικός Κανών λέγει: «Ει τις υβρίσει Βασιλέα ή Άρχοντα ...Κληρικός καθαιρείσθω». Το νόημα του Κανόνος τούτου είναι ευρύτερον παρ' ότι έκ πρώτης όψεως φαίνεται. Απαιτεί κυρίως νομιμοφροσύνην από τους εν τω Ναώ υπηρετούντας, ίνα γίνονται παράδειγμα είς πάντας. Εγγύησιν νομιμοφροσύνης και υποταγής είς τα κελεύσματα των νομίμων Αρχών αξιοί ο Κανών. Εγγύησιν, ώς θα ελέγομεν σήμερον, υγιών κοινωνικών φρονημάτων, θεσπίζει. Κατά το πνεύμα δηλ. τού Κανόνος τούτου, δεν έχουσι θέσιν εν τη υπηρεσία της Εκκλησίας άνθρωποι ανατρεπτικών αρχών, μή σεβόμενοι τα θεία παραγγέλματα τα καθορίζοντα: «τον Βασιλέα τιμάτε» (Α' Πετρ.2, 17), «άρχοντα του λαού σου ούκ ερείς κακώς» (Πραξ.23,5), «ού γαρ εστίν εξουσία, εί μή υπό Θεού» (Ρωμ.13,1) κλπ. Είναι λοιπόν κανονικώς απαράδεκτον να ψάλλωσι και εν γένει να υπηρετώσιν εν τη Εκκλησία πρόσωπα μή ηγγυημένης νομιμοφροσύνης.

Και εις άλλους ιερούς κανόνας απαντάται η αξίωσις, όπως οι άνθρωποι του Ναού είναι υπόδειγμα νομοταγών πολιτών. Εις τον 66ον Αποστολικόν ωσαύτως Κανόνα στίγματίζεται: «εί τις Κληρικός εν μάχη τινά κρούσας». Γνωστή βεβαίως η παραγγελία του Αποστόλου Παύλου η απαιτούσα πάντα ανώτερον Κληρικόν «μή πλήκτην» (Α' Τιμοθ. 3,3). ο δε Αποστολικός ούτος Κανών, επεκτείνων το πράγμα πρός πάντα Κληρικόν (και Κατώτερον δηλ. ώς οι Ψάλται), παραγγέλει να απέχωσιν οι άνθρωποι της Εκκλησίας πάσης αυτοδικίας. Αλλοίμονον, εάν εν τω Ναώ στεγάζωνται και εργάζονται άνθρωποι φιλόνικοι, φθάνοντες μέχρι χειροδικίας! Προνοητικώτατος ο Κανών ορίζει, όπως, όταν παρουσιασθώσι τοιαύτα συμπτώματα, αποβάλλωνται εκ της εκκλησιαστικής υπηρεσίας τα φιλόνεικα πρόσωπα , δια το αδιάβλητον της Εκκλησίας, και χάριν της εν τη Εκκλησία ειρήνης και της εν αυτή αρμονικής συνεργασίας πάντων των συνυπηρετούντων , εν οιωδήποτε βαθμώ προσώπων.
Και την εντιμότητα , τέλος, των εν τω Ναώ υπηρετούντων απαιτούσιν οι Ιεροί Κανόνες. Ενδεικτικώς δε αναφέρωμεν τον 72ον Αποστολικόν Κανόνα, όστις επιτιμά τους εκ του υπηρετικού προσωπικού του Ναού (Κληρικούς ή και λαϊκούς) αφαιρούντας και ιδιοποιουμένους υλικά πράγματα ανήκοντα εις τον Ναόν. Είναι φανερόν ότι, κατά το πνεύμα του Κανόνος τούτου, οι εν τω Ναώ υπηρετούντες οφείλουσι να είναι κατά πάντα έντιμοι και ακέραιοι άνθρωποι , ανώτεροι και της παραμικράς υποψίας δια την ειλικρίνειαν και την ευθύτητα και το άδολον αυτών.

Θαυμάζει κανείς, ομολογουμένως, περί πόσων ζητημάτων έλαβον αφορμήν να προνοήσουν οι Ιεροί Κανόνες. Πολύπλευροι κανονικαί διατάξεις ρυθμίζουσι μετ' αυθεντικού κύρους τα επισυμβαίνοντα εν τη Εκκλησία, και ανακαλούσι εις την τάξιν και εις την «κανονικήν» δεοντολογίαν τους οπωσδήποτε σφάλωντας .
Συμπληρούντες τάς επιταγάς των ιερών Κανόνων περί των ψαλτών, εφιστώμεν δια του παρόντος την προσοχήν των ασκούντων το ιερό λειτούργημα του ψάλλειν εν τη Εκκλησία επί τριών εισέτι ζητημάτων, (παραλείποντας άλλα αναφερόμεν είς καθοριζομένας ηθικάς προϋποθέσεις και υποχρεώσεις των ψαλτών, περί των οποίων αρκούμεθα ενδεικτικώς εις τα σημειωθέντα εν τοις προηγουμένοις).

1. Ρητή διάταξις του 8ου Αποστολικού Κανόνος διαλαμβάνει πεί της υποχρεώσεως πάντων των «εκ του καταλόγου του ιερατικού» δηλ. και των κατωτέρων κληρικών (και των ψαλτών επομένως), όπως μεταλαμβάνωσι τακτικώς των αχράντων Μυστηρίων. «Εί τίς (δέ) μή μεταλάβοι, την αιτίαν ειπάτω, και εάν ή εύλογος, συγγνώμης τυγχανέτω...».
Ο κανών ούτος αναφέρεται βεβαίως εις την συνεχή θείαν Κοινωνίαν, ήτις επί των Αποστολικών χρόνων και επί των ημερών των Αγίων Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων ήτο εν ευρυτάτη χρήσει. Οπωσδήποτε όμως θέτει το ζήτημα της συμμετοχής (των ψαλτών εν προκειμένω) εις την θείαν Κοινωνίαν, κατά το μάλλον και ήτον τακτικώς.
Θα είμεθα ευτυχείς εάν ηδυνάμεθα να βεβαιώσωμεν ότι ευρίσκει ικανήν ανταπόκρισιν ο κανών ούτος εις τους παρ' ημίν ψάλτας.
Δια τούτο προσημειώσαμεν τας ηθικάς υποχρεώσεις των ψαλτών, ίνα, προσέχοντες εις ταύτας, μή εμποδίζονται να μεταλαμβάνωσι. Και είναι ωραίο πράγματι και εποικοδομητικόν δια το εκκλησίασμα, να κατέρχεται ο ψάλτης εκ του στασιδίου του, ίνα προσέλθη εις την θείαν Κοινωνίαν. Όπως εξάλλου δίδει πολύ κακήν εντύπωσιν εις τον θρησκεύοντα λαόν ο αδιάφορος προς τα θεία μυστήρια και ξένος προς αυτά ιεροψάλτης.

2. Ωσαύτως ρητή διάταξις του 15ου Αποστολικού Κανόνος κάμνει λόγον περί των μετακινήσεων από πόλεως εις πόλιν καί από επαρχίας είς επαρχίαν (κατά πρώτον βεβαίως λόγων τών Πρεσβυτέρων καί Διακόνων, έν συνεχεία όμως και «ό λ ω ς τ ο υ κ α τ α λ ό γ ο υ τ ώ ν κ λ η ρ ι κ ώ ν», οπότε περιλαμβάνονται αφεύκτως και οι ψάλται). Είς ουδένα επιτρέπει ο κανών, ίνα «μεταστάς διατρίβη εν άλλη (επαρχία) παρά γνώμην του ιδίου Επισκόπου αυτού επανελθείν, ούχ υπήκουσεν». Είναι σαφές ότι, κατά την κανονικήν ταύτην διάταξιν, καί ο ψάλτης, ώς κληρικός, υπάγεται εις τον οικείον Επίσκοπον, είς τήν αρμοδιότητα τού οποίου υπόκειται νά επιτρέψει ή μή τήν μετάθεσιν ψάλτου είς άλλην Επαρχίαν. Ο δέ ακολουθών 16ος αποστολικός Κανών απαγορεύει είς τόν Επίσκοπον εταίρας Επαρχίας «ίνα δέξηται αυτούς ώς Κληρικούς», τούς άνευ αδείας τού οικείου Επισκόπου αποχωρήσαντας εκ τής Επαρχείας αυτού. Ρητώς δέ αναφέρεται ότι κατωχυρώνεται τοιουτοτρόπως η τάξις και η πειθαρχία εν τη Εκκλησία, αποδοκιμάζεται δε «ως διδάσκαλος αταξίας» ο τά αντίθετα επιτρέπων και ανεχόμενος υπεύθυνος εκκλησιαστικός λειτουργός.

Σκοπός τής υπομνήσεως τής κανονικής ταύτης διατάξεως είναι ουχί η δέσμευσις βεβαίως των επιθυμούντων μετάθεσιν τινά, είτε εντός της ιδίας επαρχίας είτε και εκτός αυτής, αλλ' η αποφυγή των αυθαιρεσιών εκείνων και μονομερών αποφάσεων ψαλτών τινών, οίτινες εγκαταλείπουσιν αυτοβούλως και τελεσιγραφικώς τάς θέσεις των, ίνα μεταπηδήσωσιν είς άλλας, χωρίς να προηγηθή η υπό του οικείου Επισκόπου ρύθμισης τού ζητήματος, διά τής οποίας θά αποφεύγετο οιαδήποτε ανωμαλία είς τήν λειτουργίαν των ιερών Ναών καί θά ετηρήτο ή επιβεβλημένη εκκλησιαστική ευταξία και δεοντολογία.

3. Καιρός ήδη νά γίνη λόγος καί περί τών υπό τών ιερών Κανόνων οριζομένων δικαιωμάτων των Ιεροψαλτών.
Συναφής διάταξις υπάρχει είς τον 4ον Αποστολικόν Κανόνα. Δι' αυτής καθορίζεται ότι τά προσφερόμενα υπό των πιστών «δ ή λ ο ν» (είναι αυτονόητον) ώς ο Επίσκοπος και οί Πρεσβύτεροι επιμερίσουσι τοίς Διακόνοις και τοις λοιποίς Κληρικοίς». Η ρητή αύτη μνεία τού «επιμερισμού», τ.ε. τής διανομής είς πάντας τούς έν τώ Ναώ υπηρετούντας τών προσφορών τών πιστών (ούτως ειπείν, των «τυχηρών»), είναι άξιον προσοχής ότι ειδικεύεται έτι περισσότερον είς τας λεγομένας «Διαταγάς των Αποστόλων» βιβλ. Β' κεφ. 28), ένθα, προκειμένου περί τών ψαλτών, αφ' ενός μέν αναφέρονται ούτοι ώς δικαιούχοι επί λέξει: «ω σ α ύ τ ω ς κ α ι ψ α λ τ ω δ ό ς», αφ' ετέρου δέ καθορίζεται καί τό δί αυτούς αναλογούν ποσοστόν τής διανομής, τιθεμένης ώς αρχής ίνα οί έσω τού Βήματος Κληρικοί λαμβάνωσιν έκαστος διπλάσιον μερίδιον τών έξω τού Βήματος τοιούτων.

Τέλος, ο 59ος Αποστολικός Κανών λαμβάνει πρόνοιαν διά τάς περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης τών Κληρικών έν γένει (ανωτέρων και κατωτέρων) και αξιοί στοργήν πρός τους κατωτέρους υπό τών ανωτέρων. «Εί τίς Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος τινός τών Κληρικών ενδεούς όντως, μή επιχορηγοί τα δέοντα κρίνεται αυστηρώς διά τήν αστοργίαν ταύτην, με τον βαρύτατον χαρακτηρισμόν: ως φονεύσας τον αδελφόν αυτού».

Τοιουτοτρόπως συνάπτοντες οί ιεροί Κανόνες πάντας τούς έν τώ Ναώ υπηρετούντας διά του ιερού δεσμού τής αγάπης (έν συνδυασμώ μετά τής οφειλομένης πειθαρχίας και σεβασμού, ώς προείπομεν επιθέτουσιν αρίστην κορωνίδαν, την υψίστην τών αρετών, την θεοδίδακτον αγάπην, είς την κλίμακαν τών ηθικών υποχρεώσεων καί καθηκόντων, τών βαρυνόντων τούς διακονούντας έν οιωδήποτε βαθμώ, τον Άγιον τών Αγίων εν τώ Αγίω Ναώ.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
Άβαταρ μέλους
Βαγγελης Λιναρδακης
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 205
Εγγραφή: 18 Φεβ 2008, 10:11

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Βαγγελης Λιναρδακης »

Παναγιωτη
Συμφωνα με την υποδειξη σου , απανταω εδω .
Ειναι φανερο οτι εχουμε αλλη νοοτροπια (ισως και λογω διαφορας ηλικιας ) . Αν εσυ θελεις να βλεπεις το ψαλλειν σαν
''διακονια'' δικαιωμα σου , οπως και δικο μου δικαιωμα να το βλεπω σαν ''επαγγελμα'' . Να βρασω (χρησιμοποιω σκοπιμα τετοια φρασεολογια ) εγω τους ιερους κανωνες που δεν προστατευουν τον ψαλτη και τους οποιους κανωνες οι ιερεις
τους εφαρμοζουν κατα το δοκουν με βασει ''τα καλα και
συμφεροντα '' . Νοοτροπιες περι ''διακονιας'' με συγχωρεις ,
αλλα βλαπτουν τα συμφεροντα των ψαλτων . Για τα οποια συμφεροντα εχω δωσει πολυετεις αγωνες .
Και ευκαιρεια δοθεισης : Γιατι το φορουμ δεν ασχολειται με
συνδικαλιστικα θεματα των ψαλτων ;
Άβαταρ μέλους
Xristos Tsakirogloy
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 53
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 21:01

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Xristos Tsakirogloy »

Προσωπικά θα συμφωνήσω και με τις δύο απόψεις, από τη στιγμή όπου η εγκυρότητα των Αποστολικών Κανόνων δίνει στην ψαλτική την αίγλη που της αρμόζει, από την άλλη όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ναι μεν διακόνημα, αλλά μακάρι να έφτανε η πνευματική τροφή για όλες μας τις ανάγκες. Εκτός της αναφοράς στην "κατανομή" των εσόδων σε όλους τους κληρικούς, οι κανόνες δεν κάνουν λόγο, παρά μόνο για υποχρεώσεις. Ξέρετε, ακόμη και σ' αυτό δεν θα είχα καμμία αντίρρηση, εάν και οι ιερείς και γενικώς οι εντός βήματος κληρικοί, παράμεναν στην κάλυψη των αναγκών τους από τα "τυχηρά", διότι εάν μη τι άλλο, θα αισθανόμουν την ισότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η κάθε θέση και το κάθε λειτούργημα, όμως συμβαίνει έτσι; Ζητώ ταπεινά συγγνώμη, αλλά θεωρώ λίγο βλακώδες το να είμαστε εμείς οι ψάλτες οι συνεχώς ενασχολούμενοι με την τήρηση της τάξης και της εύρυθμης λειτουργικής εικόνας του Ναού που διακονούμε, κάτι φυσικά απαραίτητο και καθόλα αποδεκτό, ενώ από την άλλη, οι ιερείς να αρχολούνται με επιδόματα, άδειες, δώρα και ότι άλλο προσφέρει σε αυτούς το κατά τα άλλα απλόχερο δημόσιο. Και για να μην θεωρηθεί ότι αποφεύγω την όποια πνευματικής - λειτουργικής σκοπιάς αναφορά, εάν δούμε την σημαντικότητα των διακονημάτων μέσα στη λατρεία θα δούμε απόλυτη ισότητα, από τη στιγμή όπου δεν μπορεί να τελεστεί Θ.Λειτουργία άνευ ψάλτου ούτε φυσικά άνευ ιερέως. Οι Αποστολικοί Κανόνες ομιλούν για κατανομή έστω του μισού αντιμισθίου από τις προσφορές των πιστών που αντιστοιχεί στους εντός του βήματος κληρικούς στους εκτός αυτού. Υπάρχει κάτι τέτοιο ως εν χρήση κανόνας σε κάποια ενορία; Εγώ θεωρώ ότι η ιδανική κατάσταση που όχι μόνο θα έβγαζε τέτοιους λογισμούς (λογικούς κατ' εμέ) απ'τα μυαλά όλων μας, αλλά και θα δημιουργούσε τρομερές βάσεις ώστε η νεολαία να ασχοληθεί με την ψαλτική (όσο αποσκοπεί και στην μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση που προσφέρει ο κλήρος) σοβαρά και υπεύθυνα, είναι η ένταξη του κλάδου στο δημόσιο. Λογικά εάν το δει κανείς, για την εξυπηρέτηση των πνευματικών αναγκών των πιστών, οι ψάλτες είναι πολυτιμότεροι απ'ότι φαίνεται από την προς αυτούς αντιμετώπηση κράτους και Εκκλησίας. Σε αυτό φέρουμε οι ίδιοι μεγάλο μέρος της ευθύνης, αλλά και η διοικούσα Εκκλησία η οποία εθελοτυφλεί στις ανάγκες μας, ανάγκες βασικές που εξασφαλίζουν μία αξιοπρεπή ζωή και ταυτόχρονα μισθώνει τους μόχθους που απαιτεί το πέρασμα των θείων κειμένων στις καρδιές των πιστών μέσω της ψαλτικής τέχνης.
Τσακίρογλου Χρήστος
Άβαταρ μέλους
Apostolos
Τακτικός
Δημοσιεύσεις: 25
Εγγραφή: 21 Φεβ 2008, 15:43

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Apostolos »

Βαγγελης Λιναρδακης έγραψε:Παναγιωτη
Συμφωνα με την υποδειξη σου , απανταω εδω .
Ειναι φανερο οτι εχουμε αλλη νοοτροπια (ισως και λογω διαφορας ηλικιας ) . Αν εσυ θελεις να βλεπεις το ψαλλειν σαν
''διακονια'' δικαιωμα σου , οπως και δικο μου δικαιωμα να το βλεπω σαν ''επαγγελμα'' . Να βρασω (χρησιμοποιω σκοπιμα τετοια φρασεολογια ) εγω τους ιερους κανωνες που δεν προστατευουν τον ψαλτη και τους οποιους κανωνες οι ιερεις
τους εφαρμοζουν κατα το δοκουν με βασει ''τα καλα και
συμφεροντα '' . Νοοτροπιες περι ''διακονιας'' με συγχωρεις ,
αλλα βλαπτουν τα συμφεροντα των ψαλτων . Για τα οποια συμφεροντα εχω δωσει πολυετεις αγωνες .
Και ευκαιρεια δοθεισης : Γιατι το φορουμ δεν ασχολειται με
συνδικαλιστικα θεματα των ψαλτων ;
Ένας δεσπότης μια φορά μου είπε σε μια συζήτηση περί του ιδίου θέματος, "ΕΓΩ είμαι το τυπικό!" Του απαντώ, "Με συγχωρεί η χάρη σας, Θεοφιλέστατε, αλλά εσείς ΔΕΝ είστε το τυπικό. Είστε όμως ο τοπικός αρχιερέας, ο οποίος εχει την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να τηρήση και να υποστηρίξη το Τυπικό της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Το να αποκαλείτε τον εαυτόν σας 'το τυπικό' πάει να πη ότι θεωρείτε τον εαυτόν σας και ανώτερος από την τάξη της Εκκλησίας και, κατά συνέπειαν, ανώτερος από την ιδίαν Εκκλησίαν." Κόκαλο ο δεσπότης.

Και μετά μας αποκαλλούν ΕΜΑΣ "εγωισταί".

Απόστολος
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

Βαγγελης Λιναρδακης έγραψε:Παναγιωτη
Συμφωνα με την υποδειξη σου , απανταω εδω .
Ειναι φανερο οτι εχουμε αλλη νοοτροπια (ισως και λογω διαφορας ηλικιας ) . Αν εσυ θελεις να βλεπεις το ψαλλειν σαν
''διακονια'' δικαιωμα σου , οπως και δικο μου δικαιωμα να το βλεπω σαν ''επαγγελμα'' . Να βρασω (χρησιμοποιω σκοπιμα τετοια φρασεολογια ) εγω τους ιερους κανωνες που δεν προστατευουν τον ψαλτη και τους οποιους κανωνες οι ιερεις
τους εφαρμοζουν κατα το δοκουν με βασει ''τα καλα και
συμφεροντα '' . Νοοτροπιες περι ''διακονιας'' με συγχωρεις ,
αλλα βλαπτουν τα συμφεροντα των ψαλτων . Για τα οποια συμφεροντα εχω δωσει πολυετεις αγωνες .
Και ευκαιρεια δοθεισης : Γιατι το φορουμ δεν ασχολειται με
συνδικαλιστικα θεματα των ψαλτων ;
Χριστός ανέστη!

Τι είναι η Εκκλησία;

Η εκκλησία δεν είναι ούτε μαγαζί, ούτε εταιρεία, ούτε κρατικός οργανισμός.

Η Εκκλησία είναι:
  • Ιατρείον εστι πνευματικόν η εκκλησία (Αγ. Ιω. Χρυσ., PG 49, 363).
  • Λιμήν εστι πνευματικός (Αγ. Ιω. Χρυσ., PG 49, 363).
  • Η Εκκλησία είναι τόπος Αρχαγγέλων, Αγγέλων, Βασιλεία Θεού, αυτός ο ουρανός (Αγ. Ιω. Χρυσ., PG 61, 313).
και κατά τον Άγιον Νεκτάριον:
  • α) Ἐκκλησία ἐστὶ τὸ θεῖον θρησκευτικὸν σύστημα τὸ ἰδρυθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐγκαινισθὲν διὰ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς ἐν τῷ συνόλῳ τῶν ἀληθειῶν, τῶν θεσμῶν, τῶν μυστηρίων καὶ τῶν ἐντολῶν Αὐτοῦ [Ματθ. ιστ' 17].

    β) Ἐπίσης λέγεται Ἐκκλησία τὸ σύστημα τῶν πιστῶν τὸ ἐποικοδομηθὲν ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καὶ Προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου Αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ [Ἐφεσ. β' 20]. Ὡσαύτως ἐκκλησία λέγεται κατὰ συνεκδοχὴν καὶ ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἡ λατρεία καὶ τὰ μυστήρια τῆς Κ.Δ. ἐκτελοῦνται καὶ τὸ σύστημα τῶν πιστῶν συναθροιζόμενον λατρεύει Θεὸν τρισυπόστατον [Ἰωάν. δ' 19-27].
Οι Άγιοι Πατέρες για να διαφυλάξουν από τις αιρέσεις, την εκκοσμίκευση, και την αταξία, την Εκκλησία, εθέσπισαν τους Ιερούς Κανόνες εν Πνεύματι Αγίω.

Όλοι όσοι διακονούν (αν δεν αρέσει η λέξη διακονώ, ας βάλουμε την λέξη "δουλεύουν") στην Εκκλησία οφείλουν υπακοή στην Εκκλησία, στην Παράδοση των Αγίων Πατέρων, στους Ιερούς Κανόνες. Η ανυπακοή δηλώνει υπερηφάνεια, εγωϊσμό, και εωσφορική έπαρση. Αυτή η ανυπακοή μας έβγαλε από τον Παράδεισο.

Και οι Κληρικοί που έχουν Ιερωσύνη (Διάκονοι, Ιερείς, Επίσκοποι) οφείλουν υπακοή στην Εκκλησία, και οι Κληρικοί που δεν έχουν Ιερωσύνη (Υποδιάκονος, Αναγνώστης, Ψάλτης).

Κανένας δεν μπήκε με το ζόρι στην Εκκλησία, ούτε η Εκκλησία πήρε κανέναν με το ζόρι. Συνεπώς όσοι εισήλθαν για να διακονήσουν (δουλέψουν) οφείλουν υπακοή στην Εκκλησία.

"Και αν δεν κάνουμε υπακοή δηλαδή τι θα γίνει;"

Θα δώσουμε φρικτή απολογία στον Κύριο της Δόξης εν ημέρα Κρίσεως, για τον κατα-σκανδαλισμό τόσων ψυχών, που εξαιτίας μας φεύγουν από την Εκκλησία, και αποτυγχάνουν της σωτηρίας των και για τις οποίες ψυχές ο Χριστός έδωσε το αίμα Του.

Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει το απωλωλός (ήρθε να σώσει τον κόσμο από τις αμαρτίες, τα πάθη, τον πονηρό), και εμείς με την συμπεριφορά μας βρίζουμε τον Χριστό, ο οποίος έδωσε ακόμη και το αίμα Του για εμάς τους αχαρίστους;

Δυστυχώς η Εκκλησία μας μαστίζεται από εκκοσμίκευση την σημερινή εποχή, http://analogion.net/Ekklhsia_kai_Kanon ... ka-ka.html , και επίσης http://analogion.net/forum/viewtopic.php?f=74&t=139 .

«Ετσι, αν κάτι λείπει από πολλούς ή μερικούς κληρικούς σήμερα, είναι το ιεραποστολικό φρόνημα, το θυσιαστικό ήθος, το ομολογιακό πνεύμα και η ποιμαντική διακονία, όταν οι ίδιοι εκκοσμικεύονται και συμπεριφέρονται σαν κοσμικοί ηγέτες.

Πολλοί θέλουν να ζουν από την Εκκλησία, να λαμβάνουν αξιώματα, θέσεις, εξουσία, οικονομικές απολαβές και δεν θέλουν να ζουν για την Εκκλησία. Αυτό κοστίζει και δημιουργεί προβλήματα και στην Εκκλησία και στην κοινωνία.»
(Σεβ. Ναυπάκτου, κ. Ιερόθεος)

Δεν πρέπει όμως οι πιστοί να σκανδαλίζονται γιατί "Η Εκκλησία δεν έχει, δεν είχε ποτέ, ούτε κηλίδα, ούτε σπίλο ή ρυτίδα. Ανθρώπων είναι τα όποια λάθη"! (Αγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης, Ημερολόγιο 2005 Ι.Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης)

Τι ψέλναμε πριν λίγες μέρες τη Μεγάλη Πέμπτη εσπέρας;

Ἔστησαν τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου, ὃν ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ. Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μῄ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν, τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σάρξ ἀσθενής, διὰ τοῦτο γρηγορεῖτε.

Ἐν ἐλέει τὸν Θεὸν θεραπεύσωμεν, ὥσπερ Μαρία ἐπὶ τοῦ δείπνου, καὶ μὴ κτησώμεθα φιλαργυρίαν, ὡς ὁ Ἰούδας, ἵνα πάντοτε μετὰ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ ἐσώμεθα.

Και για να δείξω ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία με την Εκκλησία αφού ο ίδιος ο Χριστός την επιβλέπει:

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει PG 60, 39-40 (Περί Ιερωσύνης Λόγοι ς', Αποστ. Διακονία, σ. 20, υποσ. 9):

"Ουκ οίμαι πολλούς εν τοις ιερεύσι τους σωζομένους, αλλά πολλώ πλείους τους απολλυμένους"

και αν τα λέει αυτά για τους Ιερείς ο Άγιος Ιω. ο Χρυσόστομος, τι λέει για τους ψάλτες ένας άγνωστος Αγιορείτης;

"εὐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλον διὰ τῆς τρυμαλιᾶς τῆς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ ψάλτην εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν".

Αλλά ας έχουμε θάρρος διότι Παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον ἀλλ' οὐ παρὰ τῷ Θεῷ· πάντα γὰρ δυνατὰ ἐστίν παρὰ τῷ Θεῷ.

Ας κλαύσουμε λοιπόν, και ας προσευχηθούμε με ταπείνωση: Κύριε ημών Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς.

Εν κατακλείδι, και οι Ιερείς πρέπει να πληρώνονται γιατί πρέπει να κάνουν απερισπάστως το έργο τους το λειτουργικό, και της σωτηρίας των ψυχών του ποιμνίου των. Αν δεν πληρώνονται θα αναγκαστούν να δουλέψουν εκτός εκκλησίας, και θα παραμελήσουν αναγκαστικά το έργο το λειτουργικό και της σωτηρίας των ψυχών. Για αυτό ο λαός μας έλεγε "ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς".

Και οι Ψάλτες πρέπει να πληρώνονται, ειδικά αν πηγαίνουν καθημερινά στις Ακολουθίες. Και αυτοί διακονούν στην Εκκλησία, και εργάζονται για να φέρουν με κατάνυξη, με την αγγελική βυζαντινή μουσική, τα θεία λόγια στις ψυχές των εκκλησιαζομένων. Όμως δεν πρέπει να μας κυριέψει το πάθος της φιλαργυρίας ως τον Ιούδα γιατί γινόμαστε προδότες του Χριστού, και κατα-σκανδαλίζουμε τον κόσμο. Ότι έχει η Εκκλησία δίνει και στούς Ψάλτες. Είναι αμαρτία να κάνουμε συνδικαλισμούς (αλήθεια υπήρχαν αυτά στα χρόνια των Αποστόλων και του Βυζαντίου;) για θέματα χρημάτων. "Συνδικαλισμούς" να κάνουμε για θέματα εφαρμογής τυπικού, για θέματα πνευματικής ζωής των ψαλτών, κτλ.

Και πάλιν, το του Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου «Πολλοί θέλουν να ζουν από την Εκκλησία, να λαμβάνουν αξιώματα, θέσεις, εξουσία, οικονομικές απολαβές και δεν θέλουν να ζουν για την Εκκλησία. Αυτό κοστίζει και δημιουργεί προβλήματα και στην Εκκλησία και στην κοινωνία.»

Χριστός ανέστη!
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Παναγιώτης την 07 Μάιος 2008, 08:48, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
Άβαταρ μέλους
Δημήτριος
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 47
Εγγραφή: 13 Μαρ 2008, 21:24

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Δημήτριος »

Το πρώτο αξίωμα της ιεροσύνης είναι η διακονία.
Αυτό συνοδεύει όλους τους ανώτερους βαθμούς μέχρι και Αρχιεπισκόπου Πατριάρχου.
Ο Αρχιεπίσκοπος δηλαδή διακονεί. Διακονώ σημαίνει ότι εργάζομαι χωρίς χρήματα για το καλό του άλλου. Είμαι τρόπον τινά δούλος.
Ο Απόστολος Παύλος για να μην παίρνει χρήματα από τις εκκλησίες ήταν σκινοποιός τη τέχνη. Αν ο Απόστολος Παύλος έκανε αυτό θα έπρεπε να το κάνει και ο κάθε αρχιερεύς.
Δηλαδή ο αρχιερεύς να ήταν κουρέας, οδοντίατρος, σιδεράς κτλ. κατά μίμηση του Παύλου.
Αλλά σήμερα δεν λέμε αρχιερεύς αλλά δεσπότης. Δεσπότης είναι το αντίθετο του διακόνου.
Ο Δεσπόζων είχε πάντα δούλους ιστορικά.
Και μεταφορικά είχε τους παπάδες και τους ψάλτες.
Δημήτρης
Άβαταρ μέλους
Παναγιώτης
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 901
Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 05:43

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Παναγιώτης »

Αγαπητέ Δημήτρη,

Χριστός ανέστη!

Ωραία η παρατήρηση για τον Απόστολο Παύλο και την διακονία. Όμως ...στην πρώτη εκκλησία οι Χριστιανοί ήσαν πολύ λιγότεροι σε σχέση με σήμερα. Έτσι ήταν εφικτό, αλλά και πάλι λέει ότι "άξιος ο εργάτης του μισθού αυτού". Τώρα αν δουλεύουν 8ωρο οι Δεσπότες, οι (έγγαμοι) Ιερείς δεν τους φτάνει ο χρόνος για διακονία στην Εκκλησία (δεν μιλώ για εκκοσμικευμένες καταστάσεις). Οι κληρικοί έχουν περισσότερες ευθύνες από τους ψάλτες, και αυτοί θα δώσουν λόγο για τις ψυχές του ποιμνίου των.

Πάντως η συζήτηση πάλι έφυγε του θέματος που είναι οι ψάλτες... :rules: :)

Χριστός ανέστη!
Παναγιώτης.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Παναγιώτης την 08 Μάιος 2008, 08:32, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
Μέγα μὲν τὸ ἀπερισπάστως προσεύχεσθαι· μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως
Άβαταρ μέλους
Panagiotis
Τακτικός
Δημοσιεύσεις: 14
Εγγραφή: 09 Απρ 2008, 11:50

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Panagiotis »

Τείνω να συμφωνήσω με την άποψη του Χρήστου Τσακίρογλου. :good:
:good: Ναι, δεν πρέπει να είμαστε φιλάργυροι, όμως να μην φτάνουμε να γινόμαστε και επαίτες.
Πρέπει να βρεθεί μια μέση οδός. Αν ο ανώτερος κλήρος μας βλέπει σαν αναγκαίο κακό και όχι σαν συνεργάτες δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα λέει ο πρ. Πατρών για τις μεταθέσεις των ιεροψαλτών. Δεν τα είχα σκεφθεί ποτέ (δε σημαίνει ότι συμφωνώ όμως)
Όσο για το θέμα του συνδικαλισμού δεν νομίζω ότι πρέπει να μας σκανδαλίζει η λέξη. Μπορούμε να το πράξουμε "συνετώς", ασχολούμενοι με πρακτικά θέματα (π.χ. επαγγελματικά-μισθολογικά) , επιμόρφωση των ψαλτών (σεμινάρια ορθοφωνίας, διεύθυνσης χορωδίας).
Άβαταρ μέλους
Δημήτριος
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 47
Εγγραφή: 13 Μαρ 2008, 21:24

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Δημήτριος »

Ο Απόστολος Παύλος είχε αρκετή δουλειά να κάνει. (Δεν βάραγε μύγες). Είχε αρκετές εκκλησίες να διακονήσει και να γράψει επιστολές πολλές. Χώρια απ απ αυτές που σώζονται.
Είχε πολύ περισσότερη δουλειά και ευθύνη από τον κάθε σημερινό ιερέα και επίσκοπο.
Ηταν επίσκοπος της εποχής του σε πολλές εκκλησίες, σε ένα ποίμνιο που ξαφνικά από το 0 έγινε εξαιρετικά μεγάλος αριθμός γύρω στα 2 εκατομμύρια .
Ετρεχε από εκκλησία σε εκκλησία αλλά κουβαλούσε πάντα και τα εργαλεία του σκινοποιού.
Είπε εμέ μιμείσθε καθώς καγώ Χριστόν.
Σήμερα δεν υπάρχει μίμηση του Παύλου γιατί το εν Ελλάδι ιερατείο αποδέχτηκε να είναι υπάλληλος του Δημοσίου Ελλάδος.
Η διαφορά είναι ότι ο Παύλος δεν αποδέχτηκε να είναι υπάλληλος κανενός.
Δεν είπε αδελφοί ελεήστε με. Πόνεσε, μαστιγώθηκε, πείνασε, στερήθηκε, δούλεψε χειρονακτικά να βγάλει το ψωμί του.
Κι αν δεν τα βλέπουν αυτά οι επίσκοποι γιατί να βλέπει μόνο ο ψάλτης;
Το ιερατείο θα σώσει τον ψάλτη με το παραδειγμά του ή ο ψάλτης το ιερατείο;
Οταν ο ιερέας αμείβεται από το κράτος με ένα μισθό και ο ψάλτης παίρνει 100 ευρώ το μήνα που είναι η δικαιοσύνη;
Κατά τα άλλα "δικαιοσύνιν μάθετε οι ενοικούντες επί της γης"
Το πρώτο άσμα της Μ . Εβδομάδας.
Δημήτρης
Άβαταρ μέλους
Βαγγελης Λιναρδακης
Παλαίμαχος
Δημοσιεύσεις: 205
Εγγραφή: 18 Φεβ 2008, 10:11

Re: Οι Ψάλτες κατά τους Ιερούς Κανόνες

Δημοσίευση από Βαγγελης Λιναρδακης »

Μαζι Σου Δημητριε .
Και που να μιλησουμε και για τα ''τυχερα'' .
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Παναγιώτης την 10 Μάιος 2008, 20:16, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Λόγος: αφαιρέθηκε μία πρόταση περί των τυχερών.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ψαλμωδία και Ιεροί Κανόνες”