ΑΝΑΛΟΓΙΟΝ

Σύμφωνα με τον κ. Γεώργιο Χατζηθεοδώρου (Μέθοδος Διδασκαλίας, σ. 80), επείσακτα χαρακτηρίζονται τα μέλη ενός ήχου τα οποία ψάλλονται σε άλλον ήχο με τη χρήση των μαρτυρικών και φθορικών σημείων του άλλου ήχου (είναι ουσιαστικά, ξένα προς τον ήχο που έχουν κατηγοριοποιηθεί).

Π.χ. σε αναστάσιμα καθίσματα του α' ήχου, εισάγεται η φθορά του β' ήχου και ψάλλονται με χρωματικό τρόπο ενώ ο ήχος στον οποίο ανήκουν είναι διατονικός. Παρόμοια βλέπουμε και σε άλλους ήχους.

Αυτός ο χαρακτηρισμός, συνεχίζει ο κ. Χατζηθεοδώρου, είναι σωστός μόνο σε ό,τι αφορά λόγους θεωρητικής απλοποίησης, ενώ σύμφωνα με την αρχαία μουσική πρακτική δεν πρόκειται περί ξένων μελών, αλλά για τη δυνατότητα των ήχων να ψάλλονται και σε άλλα γένη, όπως και οι τρόποι των αρχαίων Ελλήνων.

( Δείτε επίσης και εδώ σε ένα παλαιό μήνυμα: viewtopic.php?f=39&t=47 )